Geen grap
Ik genoot vroeger van de Muppet Show, en vooral van de mopperkonten Statler en Waldorf die vanuit hun theaterloge de voorstelling steevast van sarcastisch commentaar voorzagen. Door leeftijdsgebonden veranderingen in mijn uiterlijk ben ik mij de laatste jaren nóg meer verwant gaan voelen met deze kalende grijsaards.
Zo herinner ik mij de volgende hilarische dialoog: Statler: "Boy, I enjoy this show!” Waldorf: "What?! Are you kidding?!” Statler: "Just wondered if I could say it”...
Vergelijkbare gevoelens heb ik bij mijn volgende uitspraak: "Ik overweeg om bij de komende raadsverkiezingen links te stemmen”.
Ja, u leest het goed, en het is geen grap. Het heeft ook niets te maken met beïnvloeding door een linkse vriendin, want zoals ik al liet doorschemeren in mijn vorige column: liefde en politiek moet je zo veel mogelijk gescheiden houden.
Het staat ook los van mijn idool Winston Churchill, die in zijn lange loopbaan wel eens van partij wisselde als hij met de Tories overhoop lag. Een andere Britse oorlogsheld, Arthur Wellesly - Duke of Wellington, zei het al: ‘There is always a time to cut cards with the devil'...
Mijn verschuivende politieke voorkeur is een gevolg van het gemak waarmee met name VVD en CDA zich in de IJsselsteinse gemeenteraad dienstbaar maken aan de beton- en kettingzaagverslaafden die met hun hoogbouw- en boomkapmanie het unieke Randdijkbos naar de bliksem willen helpen.
Het zijn vooral D66 en GroenLinks die nog enig tegengas durven geven, hoewel na de recente participatiesoap iedereen op zijn vingers kan natellen dat de kaarten allang geschud zijn.
Maar ik houd nog alle stemopties open; zéker als links met windmolens wil gaan strooien.