Lopiks echtpaar vecht al jaren tegen verkeersoverlast kruising
AlgemeenLOPIK • Ron en Diana Moes wonen al 16 jaar aan de Lopikerweg Oost. Alles lijkt erop dat het hier prachtig wonen is. Ron en Diana hebben echter al jaren ‘gedoe’ met de gemeente over allerlei zaken. Het grootste struikelblok is de toenemende verkeersdrukte en geluidsoverlast van de nabijgelegen kruising met de N210. Ron en Diana lijken tussen de gemeente en provincie in te vallen en staan voorlopig met lege handen.
“Inmiddels hebben we tientallen ordners vol met vergunningen, klachten en rechtszaken. Dit duurt nu al jaren”, vertelt Moes. Moes wil duidelijkheid en in alle redelijkheid praten over de situatie, maar heeft het gevoel dat de gemeente hierin weigert mee te werken. “De opmerking van een ambtenaar ‘je kunt ook verhuizen’ zegt wel alles over de houding van de gemeente.”
De kruising zit volgens de provincie aan zijn maximale capaciteit. Gemeente Lopik onderzoekt of woningbouw en het plaatsen van bedrijven een optie kan zijn. En daar wringt deels de schoen. “We hebben goede contacten met gemeente, maar soms is er sprake van tegenstrijdige belangen”, aldus de omgevingsmanager Klaas Oudman van de provincie. “Daar zullen we samen uit moeten komen.”
Moes heeft vooral moeite met de wijze waarop de gemeente zaken aanpakt. “Een tijdje terug klopte de gemeente met een saneringsplan over geluidswering aan bij de provincie. Deze rapportage komt uit 1984! Hoe kun je daarop iets beslissen?”
Lastig
Dagelijks wordt Moes geconfronteerd met de verkeersdrukte en geluidsoverlast. Oudman erkent dat het lastig is. “De ruimte is zeker een probleem. Ik begrijp de zorgen van de heer Moes, omdat zijn huis zo kort op de kruising staat. Het verkeer is ook alleen maar toegenomen in de loop der jaren. De belangen van de gemeente en de belangen provincie kunnen hierin verschillen. Ook met de komende gemeenteraadsverkiezingen voor de deur merken wij dat grote beslissingen nu lastiger te nemen zijn. Wij starten in ieder geval een participatietraject op om met de gemeente, belanghebbenden en omwonenden verder te kijken. Ik zal eerlijk zeggen dat we niet aan alle wensen tegemoet kunnen komen, maar we nemen iedere inbreng zeer serieus.”
Op de vraag of het zelfs zo ver komt dat het huis van Ron en Diana Moes zou moeten wijken, zegt Oudman: “Dit is natuurlijk een aller-allerlaatste optie, maar we nemen alles mee in onze afweging.”
Ambtelijke molen
Moes lijkt vooral in een ambtelijke molen terecht te zijn gekomen. “Alles wordt getraineerd. Het duurt en herduurt. Het zit in het bestuursrecht. Daar wordt gekeken naar de procedure en niet naar inhoud. Daar kun je helemaal op vastlopen als burger.”
Voor Moes blijft het niet bij alleen de hinder van de kruising. “Een dakkapel wordt opeens niet meer goedgekeurd, het willen aanleggen van glasvezelkabels in privé grond, het planten van bomen. Opeens komt alles voorbij en alles gaat moeilijk. De gemeente lijkt erop aan te sturen buren tegen elkaar uit te spelen. Vervolgens ontstaat er ergernis en wrevel onderling, terwijl de gemeente het nalaat goed beleid uit te voeren.”
Frustratie
Inmiddels is de frustratie bij Moes zo hoog opgelopen dat hij met de verantwoordelijke wethouder Spelt gebrouilleerd is. “Er wordt geen lange termijn verkeersvisie ontwikkeld. Het gaat allemaal ad hoc waarbij het zelfs lijkt dat er aan vriendjespolitiek wordt gedaan.”
Wethouder Spelt laat weten dat hij de gang van zaken zeer betreurt. “De verkeersdrukte is er, maar het is ook zaak van de provincie. Als wethouder kijk ik bijvoorbeeld ook dat wanneer de situatie bij één kruising verandert dat hierdoor geen problemen rondom de verkeersveiligheid en doorstroming bij een volgende kruising ontstaat. Het is een complexe zaak waarin we alles doen om het goed te laten verlopen.”
De provincie is verantwoordelijk voor het beheer van de N210 en bijvoorbeeld het onderhoud hiervan. Omliggende zaken behoren weer tot de gemeente. Deze verschillende belangen maken de situatie complex en vragen van alle partijen voldoende input om tot een compromis te komen.