Voorspoedig (?) 2022!
Gelukkig, 2021 is voorbij; het tweede jaar grotendeels gedomineerd door crises; coronavarianten voorop. Hoera! De dagen worden weer langer en elf maanden geen kerstliedjes meer op de radio! Hoewel ‘Het is Kééérstmis!!' van Marco Borsato ons dit jaar bespaard bleef, heb ik toch nog zó vaak het woord Christmas in songteksten geturfd, dat ik bij 500 de tel kwijt ben geraakt. De ergste kerstliedjes worden gezongen door kinderstemmetjes, zoals de Kelly Family. Ik zwijg deze keer over dat ettertje met zijn ‘parappapapam'-trommeltje, dat nooit de kerstnacht had overleefd als ik Jozef was geweest. Zelfs gezongen door Johnny Cash - bepaald geen kinderstemmetje - vind ik dit liedje ondraaglijk. Maar er was nog een ánder ettertje, dat op sopraanhoogte zijn verontwaardiging uitzong met ‘I saw Mommy kissing Santa Claus!'. Ik moest direct terugdenken aan de braverikjes die vroeger op school met een luidkeels ‘Ohòòòh, mééster!...' klikspaantje speelden. Vooropgesteld dat je zwakbegaafd bent als je paps met een rode muts en witte nepbaard niet herkent, vind ik dat dit pedante snotneusje zich niet met het privéleven van zijn moeder moet bemoeien. Wees liever blij dat mams met een onschuldige flirt nog een beetje spanning probeert te brengen in haar huwelijksleven, dat mede als gevolg van de door de zóveelste lockdown afgedwongen monogamie behoorlijk is ingedut. Waardeer haar dankbaarheid tegenover die gemoedelijke witbaard, die dapper probeert om aangepast de door activisten goeddeels verziekte sinterklaastraditie voort te zetten zolang Wakker Dier de exploitatie van rendieren nog tolereert… Ik wens u een voorspoedig en gezond 2022!