Requiem voor een brug... (2)
Vorige week deelde ik een nostalgische herinnering aan de boogbrug bij Vianen. Ik heb al veel monumentale stalen bruggen zien sneuvelen; dat krijg je als je ouder wordt. Vooral in de jaren '80 werd een slachting onder het bruggenerfgoed aangericht. De 19e-eeuwse Rotterdamse spoorbrug over de Maas - toneel van heroïsche strijd van mariniers tegen oprukkende Duitsers in mei 1940 - moest wijken voor de spoortunnel. Gelukkig bleef de hefbrug bewaard, zij het blijvend opgehesen. Overigens moet gezegd dat de aanleg in 1877 van het spoorviaduct dwars door de toen nog puntgave historische binnenstad van Rotterdam één van de ergste bouwmisdaden uit de geschiedenis is geweest, maar dat terzijde. In 1983 verdween de Hembrug, een imposante unieke spoorbrug over het Noordzeekanaal, draaiend op een middenpijler. Datzelfde jaar viel ook het doek voor de meest monumentale boogbrug van ons land: de spoorbrug over de Lek bij Culemborg. In 1868 gebouwd met een voor die tijd gigantische overspanning van maar liefst 157 meter, jarenlang ongeëvenaard in Europa, en enig in zijn soort. Dat laatste gold minder voor de Viaanse boogbrug, waarvan bij Hedel nog een tweelingzusje bestaat. Rond 1936 verrezen meerdere boogbruggen als onderdeel van het Rijkswegenplan van 1927. Enkele daarvan waren identiek. Daardoor kon de boogbrug van Deventer in 1977 als decor gebruikt worden voor A Bridge Too Far, een oorlogsfilm over slag bij de brug bij Arnhem. Een minder bekende ‘Arnhem'-kopie is de brug die Utrecht met de Meern verbindt; in 1936 gebouwd als Galecopperbrug en in 1974 verplaatst. Volgende week deel 3.
Fijne Kerstdagen!