Voetbalgeweld
Ik prijs me gelukkig dat ik schrijf voor ons vriendelijke Zenderstreeknieuws, en dat ik daarbij geen noemenswaardige risico's loop. Ook op de voetbalvelden van onze gemoedelijke voetbalclubs VVIJ en IJFC kan ik mij nog steeds zonder ME-uitrusting voortbewegen. Dat het nog maar lang zo mag blijven. Rondom de grote clubs daarentegen neemt de geweldspiraal de verontrustende vormen aan van een nieuwe pandemie. De horrortaferelen bij NEC in Nijmegen liggen nog vers in het geheugen en bestuurders van een Duitse voetbalclub werden in een Rotterdams restaurant door Feyenoordtuig belaagd, waarbij een vrouw gewond raakte. Helaas dringt de ernst niet tot iedereen door. Op hersens groeit geen haar wordt wel eens beweerd. Deze bewering lijkt te worden bevestigd door de seniele kappermijdende voetbalproleet Johan Derksen. Na het besluit van de hoofdredacteur van Omroep Gelderland om haar verslaggevers niet langer aan hooligangeweld bloot te stellen perste hij deze verbale keutel naar buiten: ‘Dommer dan mevrouw Hadderingh bestaan ze niet. Er was namelijk een supporter met capuchon op een scootertje over de voet van een journalist gereden. Ze heeft nu besloten dat ze haar journalisten daar niet meer heen stuurt, want ze kan niet instaan voor de veiligheid. Dan denk ik: mevrouw Hadderingh word eens wakker, trut dat je er bent. Wat denk je van de actualiteitenrubrieken die cameramensen en verslaggevers naar alle oorlogsgebieden in de wereld sturen?'… Sorry meneer Derksen, maar ze bestaan wél dommer dan mevrouw Hadderingh. Véél dommer zelfs. Kijk maar eens in de spiegel en probeer, voor zover uw verstandelijke vermogens dat toelaten, een keer kritisch naar de totaal verziekte voetbalsubcultuur te kijken.