Marlieke was vrijwilligster op Lesbos

IJSSELSTEIN • Afgelopen zomer was het eindelijk zo ver. Marlieke van Schalkwijk wilde al heel lang graag als vrijwilligster aan de slag op Lesbos. Een maand lang gaf ze onder meer Engelse les aan vluchtelingen in het opvangkamp.

“Ik was eerder vrijwilliger bij VluchtelingenWerk”, vertelt Marlieke. “Het onderwerp heeft mij altijd erg bezig gehouden.”

Heel wat ervaringen rijker kijkt Marlieke terug op een bewogen maand. “Voor een deel had ik wel een goed beeld en dat klopte ook wel. De hitte, weinig eten en drinken. Maar sommige dingen vielen echt op.”

Zo hadden veel kinderen bruine tanden. Gebrek aan hygiëne zou je denken. Maar de reden was complexer ontdekte Marlieke. “Vrouwen voelen zich onveilig in het kamp en blijven daarom ’s nachts wakker en houden de boel in de gaten. Dit hield in dat ze ’s ochtends niet met hun kinderen bij het sanitaire gedeelte aanschoven om de tanden te poetsen. Op dat moment probeerden de moeders immers wat slaap in te halen.” Het is een triest voorbeeld van de situatie in het kamp.

Marlieke maakt ook mooie dingen mee. De verhalen van de vluchtelingen die er alles aan doen om verder te komen en de onderlinge band met de andere vrijwilligers. “Ik heb nu nog contact met sommige mensen en dat is heel mooi.”

Maar haar is ook opgevallen dat bij iedere registratie van een vluchteling precies dezelfde procedure wordt gevolgd tot en met falende printers toe. Nergens werd een efficiënte slag gemaakt. “Iedere keer weer opnieuw liepen we tegen dezelfde problemen aan. Ik ben ervan overtuigd dat als we alleen het systeem al aanpassen we veel meer zouden kunnen bereiken.”

En precies op dat moment wordt Marlieke gebeld of ze plaats wil nemen op de landelijke lijst van GroenLinks/PvdA. Ze is al een paar jaar actief als PvdA-fractievoorzitter in IJsselstein. “Ik zag op Lesbos een falend beleid, mensen worden buitengesloten. Die vergelijking kan ik ook maken in Nederland.” Mede door haar ervaringen als vrijwilliger op Lesbos besluit Marlieke ja te zeggen tegen de plek op de lijst. 

Marlieke is hoopvol voor de toekomst, maar ook realistisch over het heden. “Ik weet dat het in Nederland socialer kan. Ik geloof dat er geen enkel kind meer in armoede hoeft op te groeien in ons land. Trots ben ik op het vertrouwen dat ik de afgelopen jaren krijg en heb gekregen van mensen die moegestreden waren of geen vertrouwen meer hadden in de politiek. Problemen oplossen en daarmee perspectief bieden is het mooiste van het politieke werk. Dat is hetgeen waarvoor ik mijn bed uit kom.”

De wrange bevestiging is er als Marlieke terug in Nederland in de krant het nieuws leest van een Somalische moeder die met haar vijf kinderen tijdens hun vlucht allemaal zijn verdronken. Er is nog genoeg werk aan de winkel.