Sportprijzenwinkel Nico Pauw sluit zijn deuren

MONTFOORT • En weer gaat er een ondernemer uit de binnenstad van Montfoort verdwijnen. Sportprijzenwinkel Nico Pauw sluit eind van het jaar de deuren. Zijn etalage in de Hoogstraat is al decennia lang een blikvanger met al zijn blinkende zilveren bekers, bokalen, cups en schalen die er staan te wachten op aanstaande winnaars.

Het is eind jaren tachtig van de vorige eeuw als de inmiddels 76-jarige Nico Pauw aan de Heilig Levenstraat 13 in de Montfoortse binnenstad een winkel in sportprijzen begint. Nico Pauw: “Ik deed al veel bij de verschillende sportverenigingen, maar het maken en verkopen van sportprijzen was voor mij wel een aardige handel. Ik kan mij nog heel goed herinneren dat ik in de etalage een hele grote Golden Cup had staan. Het ding had de bijnaam Bambino en was meer dan een meter hoog. Terwijl ik aan het werk was hoorde ik twee mannen die voor de etalage stonden tegen elkaar zeggen: “Die denkt hij zeker nog te verkopen”. Ik heb geen idee wie dat waren, maar aan die opmerking moet ik nog wel eens lachend terugdenken.”

Duizenden medailles

Het waren niet alleen sportbekers, maar ook duizenden medailles die er in de loop van de jaren zijn gemaakt. Na het stuklopen van zijn relatie verhuist Pauw begin jaren negentig naar het nu zo bekende pand aan de Hoogstraat 76 waar hij zijn handel voortzet. De etalage wordt met enige regelmaat bijgewerkt met de nieuwste trends in sportprijzen. Bij binnenkomst in de winkel is er meer sprake van een toonzaal waar de verschillende artikelen bekeken kunnen worden. 

Zijn eigenlijke walhalla bevindt zich in de kelder. Daar staat een zelfgebouwde ladekast waar hij heel wat uurtjes in heeft gestoken om hem precies zo te krijgen zoals hij dat wilde. De kast beslaat een hele wand en herbergt de vele onderdelen die nodig zijn om een sportprijs te kunnen maken. Alleen al een sportbeker bestaat vanaf het voetstuk uit tal van onderdelen die, eenmaal in elkaar gezet, de mooiste creaties opleveren. ‘’Pas als je daarmee bezig bent ervaar je hoeveel soorten sporten er zijn die eens in de zoveel tijd een beker of medaille willen kunnen uitreiken. Voetbal, handbal, zwemmen, boksen, kaarten, dansen, het is een bijna oneindige sliert sporten, die allemaal zo hun eigen stempel op een sportprijs drukken.’’

Honderden uren heeft hij in zijn kelder doorgebracht. Zijn bijdragen aan de Linschotenloop zijn niet te tellen. Intussen staan de dozen met medailles voor de komende Linschotenloop al opgestapeld met daarin meer dan vijfduizend stuks. Sinds bekend werd dat Nico om gezondheidsredenen gaat stoppen zijn er door de Avondvierdaagse al medailles besteld voor de jaargangen 2023, 2024 en zelfs 2025.

Nico en zijn vrouw Erna, die de administratie verzorgt en de winkel,  staan altijd bij de finish van de Linschotenloop waar zij de medailles aan de gefinishte lopers uitdelen. “Acht op de tien deelnemers hangen de medaille meteen om en een enkeling frommelt hem in zijn broekzak. Het is gewoon heel erg leuk om te doen. De titel Mister Linschotenloop hangt op een eervolle plek in zijn werkplaats, waar nog meer trofeeën te bezichtigen zijn. Ook Erna heeft de veranderingen in de techniek van nabij meegemaakt. ”Alleen al het vroeger met een pantograaf graveren was een drama. Een lettertje verkeerd en je moest weer helemaal overnieuw beginnen. Nu gaat dat per computer en daarin is een foutje snel en eenvoudig hersteld.”

Verhuizen

Nico en Erna Pauw gaan over enige tijd ook verhuizen. Ze hopen in Montfoort te kunnen blijven en staan al op verschillende plekken ingeschreven. Maar ja, de wachtlijsten zijn overal lang. Het huis aan de Hoogstraat is intussen al verkocht en blijft in de familie. Er is zelfs een kans op een doorstart van de sportprijzenwinkel, maar daar valt op dit moment nog niets met zekerheid over te zeggen. De tijd zal het leren, al zou een medaille voor het hele oeuvre van Nico en Erna niet misstaan.

Altijd een Mastwijker

Nico Pauw is geboren op Mastwijk dat toen nog bij Linschoten hoorde en heeft zich altijd een Mastwijker gevoeld. Hij stamt uit een groot gezin met 16 kinderen, waarvan Jan, Piet, Greet, Bets en Clazien inmiddels zijn overleden. Nico komt na verschillende opleidingen bij Van den Pol in het bedrijf waar hij ventilatiewerk doet, nog steeds te zien aan de vele aansluitingen in zijn woning.

Paul van den Dungen