Hulp uit onverwachte jongerenhoek

IJSSELSTEIN • ‘Er gebeuren in IJsselveld-Oost ook veel goede dingen’. Dat laatste blijkt uit een geslaagde reddingspoging ruim een week geleden toen een groep jongeren vanaf de moskee op weg was naar huis. 

Anouar en Ishaak merkten een vrouw op die vanuit haar flatwoning een wanhoopsdaad wilde begaan. “We gingen onder het raam staan om haar op te vangen.” Aan gevaar dachten ze niet: “Haar redden was belangrijker dan zelf gewond te raken.” Hun vrienden waren er sneller bij dan de hulpdiensten die door de buren waren gewaarschuwd. De gearriveerde politie verwees de jongeren naar een andere plek. “Maar ze namen zelf niet onze plek in.” De jongeren gingen onder een afdakje staan en spraken af direct toe te snellen voor de reddingspoging als het toch mis zou gaan. Walid kwam daar op het idee om aan de achterkant van de flat via de balkons naar boven te klimmen en via de balkondeur de flat in te gaan. De taken werden verdeeld en Ishaak (16), Adam (15) en Othman (15) klommen zonder een moment te aarzelen naar boven en de anderen bleven aan de voorkant wachten.

Gered

De balkondeur was gelukkig open. Ishaak vertelt: “We zijn zachtjes naar binnen gegaan, hebben haar bij het raam weggetrokken en op de bank neergelegd. We hebben haar getroost en gezegd dat alles goed zou komen.” De politie kwam daarna binnen. Geen bedankje. “Ze zeiden alleen: ‘Wegwezen’. Beneden werden we door de omstanders wel met een warm applaus ontvangen.” Toen een van de jongens opmerkte dat ze toch mooi werk voor de politie hadden gedaan volgde lachend een ontluisterend antwoord van de politie: ‘Doen jullie ook eens iets voor ons’. De jongens maken er geen punt van: “Ach, ze doen ook maar hun werk. De vrouw is gered, dat was veel belangrijker. Daar waren we blij om.”

Bedankje?

Een dag later kwam de vrouw weer thuis en zocht de jongeren op bij hun vaste plek, Studio 10, aan de Televisiebaan. “Ze bedankte ons en vertelde waarom ze zo wanhopig was.” Een bedankje van de politie hebben de jongeren niet gehad. Evenmin een vraag - nazorg - over hoe het met ze gaat. “Niet belangrijk. Voor ons is helpen een normale zaak”, vindt een van de twaalf jongeren die het voorval meemaakte. “Mensen zeggen van alles over ons, ze hebben een stereotiep beeld van ons: als we bij elkaar op straat staan geven we ‘alleen maar’ overlast, ook omdat we een ‘andere’ achtergrond hebben. Als hier een fiets wordt gestolen komt de politie meteen met drie wagens aan scheuren. We hebben eens twee ruziënde jonge kinderen uit elkaar gehaald. Stond er direct undercover politie naast ons. Had een van de omwonenden een melding gemaakt.  Terwijl er dus niets met ons aan de hand was.”

Dikke huid

Toch had een bedankje van politie of gemeente goed gedaan. “Maar het boeit ons niet”, vertelt een andere jongere schijnbaar onverschillig. “Zoals wij vaak worden behandeld; daarvan krijg je eelt op je ziel. Wij worden gezien als onderdeel van de probleemwijk. We vertellen ons verhaal niet om een pluim te krijgen, maar om duidelijk te maken dat hier ook goede dingen gebeuren, dat we om onze wijk en de bewoners geven en hulp bieden als dat nodig is. Mensen zouden hun vooroordelen opzij moeten zetten, het is niet altijd wat het lijkt.”
Net als de ‘probleemwijk’ volgens wijkbewoner Van der Wiel. “Dat er in deze wijk meer problemen zijn dan in andere wijken is logisch. Veel hoogbouw - sociale huur - en dus veel bewoners met lage inkomens, ex-psychiatrische patiënten en statushouders - vaak met grote gezinnen. Ook een groot aantal gebroken gezinnen en niet te vergeten de veelheid aan culturen.” Volgens anonieme bronnen in de wijk worden er nu zelfs huizen gekocht om Poolse arbeiders te huisvesten die bij een groot IJsselsteins bedrijf werken. En om bij de jongeren terug te komen: “Er is hier voor jonge kinderen te weinig speelgelegenheid en ook voor de jongeren is er weinig te doen, dus ontmoeten ze elkaar op straat.”

Cruyff Court

Een twaalftal jongeren van 14 tot 22 jaar is op eigen initiatief dagelijks gaan trainen op het Cruyff Court aan de Televisiebaan. “Beetje kracht- en conditietraining. Door het teamverband ontstaan ook nieuwe contacten.” En de training is een fijne tijdsbesteding: “Sporten is leuker dan hangen”, vindt Aymane. “Daarom zijn we bezig om ondersteuning voor onze activiteiten te zoeken.” Ze werken aan een positief beeld van de jongeren: “Wij willen ons ook inzetten voor een leuke en fijne buurt. Uiteindelijk wonen wij hier ook.”

Lysette Verwegen