De wereld verbeteren

Soms heb je dat wel eens. Je wilt de wereld drastisch veranderen. Want wat een bende is het. Oorlog in oorlog met oorlog. IS, Rusland, Syrië, Israël of andere variaties. Afval overal op straat, schreeuwende reclameborden met dingen die je helemaal niet nodig hebt en over het niveau van veel televisiezenders maar niet te spreken. Soms heb ik echt de neiging om gillend weg te lopen. Zijn we met z’n allen nu helemaal gek geworden? Waarom, in hemelsnaam, willen we steeds meer terwijl het ons niet eens gelukkig maakt? Hoezo moet onze koopkracht vooruit terwijl een groot deel van de wereldbevolking crepeert? Waarom doet niemand er iets aan?

Heeft u dat ook wel eens, dat je handen beginnen te jeuken en je haren onopgemerkt als uitroeptekens op je hoofd zijn gaan staan? Vooral na het absorberen van het dagelijkse wereldnieuws. Alle uithoeken der aarde heb je in twintig minuten levensgroot en dramatisch echt aanschouwd en voor de rest van de avond als blijvende herinnering op je netvlies staan. Waarom nemen we veel voor zoete koek, terwijl het voor mijn gevoel op dat moment meer heeft van een groot stinkend ravijn waarin op een boze dag veel van onze vrijheid, materialisme en eigendunk voorgoed zal verdwijnen. Gelukkig gaat zo’n bui bij mij meestal wel weer over en ga ook ik weer over tot de orde van de dag. Zit ik even later rustig te werken op de PC. Is mijn boosheid en onmacht weer gezakt en knik ik vriendelijk naar buurtgenoten en onbekenden. Raap ik een plastic bakje op wat hondlief in zijn bek naar huis heeft meegenomen en deponeer het in de kliko naast het huis. De TV blijft vandaag maar even uit. Ik app een vriendin die in een ver land wel wat bemoediging kan gebruiken. O ja, de wereld verbeteren dat kan ik wel. Ik was even vergeten dat ik dan bij mezelf moet beginnen!