Even voorstellen... Tiny Kolfschoten
Algemeen
150
keer gelezen
Tot vijf jaar geleden was Herman Kolfschoten een gezonde, zorgzame en actieve man totdat hersenziekten bij ‘opa grapjas’ het leven van zijn vrouw en (klein-)kinderen doorkruisten.
Montfoort - Door Alzheimer wordt, zonder dat de Montfoorter er zelf erg in heeft, stukje bij beetje, ook de toekomst van zijn echtgenote Tiny aangepast aan zijn beperkingen. “Omdat Herman vijf jaar geleden werd getroffen door een hersenbloeding met daarbij behorende uitvalsverschijnselen, vielen de veranderingen van zijn gezondheid aanvankelijk niet op. “Fietsen kon niet meer. Zelf de auto besturen was er al lang niet meer bij”, vertelt Tiny. Ze deden er van alles voor om zo lang mogelijk zelfstandig te blijven. Om nog samen uit te kunnen werd dankbaar gebruik gemaakt van de duofiets.
“Misschien wilde ik niet zien dat Alzheimer zich openbaarde. Want dat wil immers niemand. Maar toen de telefoon door hem niet meer werd opgenomen, gemaakte afspraken niet werden nagekomen en herhalen aanhield, bleek ziekte van Alzheimer daarvan de oorzaak.”
Via de thuiszorg kwam het echtpaar met de Stichting Welzijnsondersteuning Montfoort/Linschoten (SWOM) in contact. Sindsdien worden hen ‘handvatten’ aangeboden zodat ze zo lang mogelijk bij elkaar kunnen blijven. Tiny: “Zoals bij iedereen die wordt getroffen door deze ziekte wordt het ook voor ons steeds moeilijker. Herman wordt steeds stiller. Het is onbegrijpelijk dat hij regelmatig de weg kwijt is in ons eigen huis.” Thuishulp en dagopvang helpen hen een handje. Bij de dagopvang worden gezellige activiteiten gedaan zoals een zangochtend, waardoor het verlies van lichamelijke en mentale vermogens wordt vertraagd. Ondertussen heeft Tiny thuis haar handen even vrij voor de huishoudelijke bezigheden, boodschappen of hobby’s.
“In het begin voelde ik me daar vreselijk schuldig over, maar omdat het Herman zichtbaar goed doet heb ik me er bij neergelegd. Dit hele ziekteproces is voor ons nieuw. Gelukkig worden we goed begeleid door de SWOM. Ik heb niet het idee dat ik er helemaal alleen voor sta.” Zijn vrouw probeert hem zo lang mogelijk te betrekken bij gebruikelijke activiteiten zoals bijvoorbeeld de kerkgang. Als het even kan bezoekt deze mantelzorger de informatieavond van Steunpunt Mantelzorg en de Mantelzorglunch. “Ik kende daar niemand maar dat is alleen die eerste keer. Steunpunt Mantelzorg zorgt er zelfs voor dat, als ik daar naartoe wil, hier thuis een vrijwilligster komt om met Herman een boterhammetje te eten. Ik zie dat het klikt tussen die twee en kan dus zorgeloos weg. Niet dat het moet, maar als ik na het eten thuis kom is zelfs de vaat al gewassen.”