Conciërge meneer Rien dan toch met pensioen

IJsselstein - De kinderen van basisschool De Trekvogel kennen hem als meneer Rien. Hij is hun conciërge. Rien van Doorn (69) begon tien jaar geleden als vrijwilliger op de school en over een paar maanden – als hij 70 wordt – trekt hij de deur definitief achter zich dicht. “Het zijn mijn mooiste werkjaren geweest.”

Van Doorn kwam na zijn werk in de grafische industrie op de school terecht. “Het bedrijf ging failliet en met 60 jaar had ik nog sollicitatieplicht. Maar er was geen werk te vinden en na vijf weken thuis kwamen de muren op me af. Ik ging op zoek naar vrijwilligerswerk en via de vrijwilligerscentrale kwam ik op De Trekvogel terecht. Met 20 uur werken per week verviel mijn sollicitatieplicht. Na mijn 65e ben ik gebleven: ik vond het zo leuk.”
Wat hem vooral aanspreekt: “Het contact met de kinderen – ik heb zelf zes kleinkinderen – en de contacten met de ouders en het team. Ik hou van de contacten met mensen; die had ik in mijn betaalde baan niet.”

Visitekaartje

‘s Ochtends staat hij bij de deur om jong en oud te verwelkomen. “En om op de jongste kinderen te letten als de moeders even naar de klassen gaan.” Hij is consciëntieus: “De deuren gaan op slot, zodat ik weet wie in en uit de school gaat en ik weet ook precies door wie de kinderen worden opgehaald.”
Zijn werk bestaat verder uit koffiezetten, klusjes en reparaties: ook in de avonduren als de school open is. “Ik ben het visitekaartje, moet niks en mag alles”, vertelt hij enthousiast. “Vaak ben ik er meer dan 20 uur per week, maar het werk is ook zo leuk. De kinderen hebben respect voor me: als het uit is, is het uit. Dat weten ze.”
Voor het team is hij ook een welkome aanvulling. “Als er even niemand aanwezig is ben ik het aanspreekpunt.”

Het leukste aan zijn werk: “Alles, maar ook de schooljubilea en de drukke periodes voor de vakanties. Ik zie de kinderen opgroeien van hun eerste tot hun laatste schooldag.”
Vervelende ervaringen zijn er weinig. “Onenigheid tussen twee ouders. Daar is de school de plek niet voor en het kind wordt de dupe.”
In zijn tien jaar zag hij veranderingen. “Kinderen worden respectvoller”, is hem opgevallen.
Wat hij na zijn echte pensioen gaat doen: “Met mijn echtgenote fietsen, reizen naar onze kinderen in Amerika, FC Utrecht kijken, mee naar het sporten van de kleinkinderen; maar niet achter de geraniums zitten.”
Eén klus moet hij nog klaren: “Er is nog geen opvolger. Ik wil graag iemand inwerken en mijn enthousiasme en ervaringen overdragen.”