Goedheiligman

Het hoge woord moet er maar eens uit. Na al dat zwart-wit denken over de hulp van Sinterklaas wordt het eens tijd om die man met die witte lange baard eens voor het voetlicht te brengen. Moet het roer niet eens helemaal om? We liegen de dagen voor 5 december wat af tegen onze kinderen. “Hij is heel rijk.” “Ja, hij moet hard werken om die cadeautjes te betalen.” Zonder schaamrood op onze kaken of enige terughoudendheid wordt het ene leugentje na het andere gewetenloos aan onze schattige en onbezoedelde kleutertjes verteld. Tijdens de intocht van onze Goedheiligman, gedroegen vele jonge ouders en wijze opa’s en oma’s zich verre van Goed en Heilig. Iedereen liegt dat het gedrukt staat. “Sinterklaas weet alles. Als je slaapt komt Piet en klimt door de schoorsteen (welke, die kleine metalen pijp??) en doet dan een cadeau in je schoen.” Op de moeilijke vragen die het kind dan stelt begint pa of moe wel wat te hakkelen. Dat heb je met dat leugenachtige gedoe.

Heus, het verhaal is best aardig. Maar waarom zeggen we niet gewoon tegen onze kinderen dat het een oud verhaal is dat we nog jaarlijks vieren. Gewoon omdat het leuk is. Sinterklaas is de man van de buurvrouw en Piet heeft zich heel zwart geschminkt en het is zo’n schatje! Van discriminatie geen spoor. Ja, net als met carnaval, is Sinterklaas ook verkleed, en dan geven we elkaar cadeautjes. Zouden onze kinderen dat nu echt erg vinden? Zodra ze die indrukwekkende statige man in zijn rode mantel (symbool van de liefde) voorbij zien komen blijven hun hartjes echt wel harder kloppen. Zo zit een kind nu eenmaal in elkaar.

Dus mijn voorstel is; We vieren gewoon elk jaar een eerlijk Sinterklaasfeest met alles erop en eraan. Ter ere van de echte Sint Nicolaas mag het toch wel een klein beetje Goed en Heilig wezen?