Horror
Algemeen
69
keer gelezen
“Voor nuance is vanaf 2017 geen ruimte meer op aarde. De laatste Amerikaanse president en de laatste Nederlandse premier zijn twee voorbeelden van politici die wereldwijd hun eigen gelijk maken: De wereld is ziek en ieder ander volk dan het eigen volk is ondergeschikt. Grote groepen aanhangers juichen. Het eindigt in een nucleaire oorlog en het einde van de mensheid.
Tot zover is het een bekend verhaal. Nu laat ik u luisteren naar een zeldzame opname van een overlevende: “...(gekraak en gekreun, een onduidelijke stem klinkt)…mijn oren zijn weg, mijn linker onderarm hangt los...zonder hand…ik heb nog twee vingers over voor mijn mobiel…mijn woorden klinken raar…ik denk omdat mijn bovenlip en mijn neus ook weg zijn…waarom leef ik nog?...mijn dorp was hier….de mensen….ik zie alleen nog as…ik adem as…de as van mijn huis, de as van mijn…(de stem gaat over in hees gehijg en paniekerig huilen).”
Hier realiseert ze zich dat ze over is gebleven. Ze begrijpt niet wat er aan de hand is. Dat komt nu, luister maar: “Mijn linkerhand groeit aan. Mijn bovenlip komt terug. Het voelt of er vel komt over het bot van mijn neus. Ik eet zand. Het smaakt ok. Niemand overleeft zo’n ramp. Ik ben dood. Maar mijn cellen hebben de mogelijkheid ontwikkeld om zich te herstellen. Ik regenereer mijzelf. Ik ben….onsterfelijk…(opnieuw paniekerig gehuil, gekrijs)…”
De studenten in de zaal zijn aandachtig. Hun professor likt zijn teen en zegt: “Wij hebben vijftien regenererende mensen onze wereld binnengebracht. Wij houden hen gescheiden. Onthoud: Eigen volk eerst. Niemand is gebaat bij medelijden met deze gevaarlijke restanten. Wetenschappelijk biedt het menselijke nucleaire experiment ons veel info. Het regeneratie proces gaat snel, een arm groeit binnen een uur aan. De mens ervaart pijn maar dat is van geen belang. Hier volgt een presentatie…” (spotlicht richt zich op behandeltafel) De ogen van de studenten draaien nu continu 180 graden op hun voelsprieten en ze ratelen hun staarten. Object G.v.R14 komt in beeld en schreeuwt, zinloos, voor de zoveelste keer in oneindigheid.