Harde aandacht

In april schreef ik mijn eerste column voor deze krant. De irritatie over de sluiting van de best lopende vestiging van bibliotheek het Groene Hart werd mij teveel. En dus zette ik op papier hoe het ego van een wethouder zwaarder woog dan inspraak van burgers of bibliotheekbestuur. ‘Wat wil je dan bereiken met zo’n stukkie?’ vroeg mijn buurman. Inmiddels weet ik dat wel. Ik heb ook een ego en het is fijn om te merken dat mensen mijn ‘stukkies’ lezen.

Veel belangrijker is dat ik mensen bewust wil maken van het enorme gebrek aan harde aandacht voor het gemeentebeleid. Met de decentralisaties in de zorg heeft de lokale politiek zo veel taken op haar bord gekregen die voorheen nog landelijk geregeld waren. Tegelijkertijd is in de lokale journalistiek flink bezuinigd waardoor de democratische controle en dus ook de democratie in gevaar komt.

Er waren ook genoeg andere onderwerpen. In het stadspark voerde herder Huug Hagoort zijn eigen zorgtaken uit. Montfoort stond niet erg barmhartig tegenover zijn komst en al snel ontving hij een boete omdat zijn schaapjes aan de bomen hadden geknaagd. De communicatie met de groenafdeling bleek moeizaam. Maar het tij keerde. Hagoort werd samen met de andere herders in Nederland uitgeroepen tot cultureel erfgoed. Burgemeester van Hartskamp veegde de boete van tafel. Ik hoop dat de berenklauw aan de Anne Franklaan dit voorjaar wél weggevreten zal worden door de wollige veelvraten.

Vreten deden de kinderen tijdens de avondvierdaagse net zo hard als de schaapjes. Massaal hingen we de kilo’s suiker om hun nekjes. In Linschoten werkte de organisatie met verschillende winkels samen om gezondere snacks aan te bieden. Eens zien of we in juni allemaal komkommers knagen. Ons dagelijks brood van Rozendal is dan al bijna een jaar van onze bordjes verdwenen en de landelijke verkiezingen achter de rug. Die verkiezingsuitslag zal ook leiden tot veranderingen in de lokale politiek. Ik volg het graag met harde aandacht.