Vrijwilligster Elianne (22) voelt zich goed bij De Zonnebloem

Na haar studie verpleegkunde begint zij haar baan in een Haags ziekenhuis. Elianne van Hofwegen (22) is gedreven in het zorgen voor anderen. De Zonnebloem is voor haar de organisatie waar haar verzorgende karakter zich goed bij voelt.

Montfoort - Geboren in Montfoort ging Elianne na de Howiblo naar het Kalsbeekcollege in Woerden. Vervolgens studeerde ze verpleegkunde aan de Hogeschool in Leiden en ging uiteindelijk werkend leren in het Bronovo in Den Haag. “Toen ik mijn 4-jarige opleiding had afgerond ben ik pas in juli 2017 als gediplomeerd verpleegkundige aan het werk gegaan op de afdeling cardiologie. Natuurlijk wil ik graag verder studeren, maar wil wel eerst de nodige ervaring op doen.”

Als ze leest over het vrijwilligerswerk en dan ook nog op de Jaarmarkt van 2015 terecht komt bij de kraam van De Zonnebloem is haar keuze gauw gemaakt. “Nadat ik mij als vrijwilligster had aangemeld, kreeg ik al snel twee gasten toegewezen. Mensen met een verminderde mobiliteit. Ik bezoek ze regelmatig en ze zijn altijd blij als ze mij zien. Ik heb er een goed gevoel bij en het is een doelgroep die mij wel aanspreekt.”

Het ligt in het voornemen van het bestuur van De Zonnebloem afdeling Montfoort-Linschoten, om Elianne aan te stellen als secretaris. Daarmee volgt zij in januari de huidige secretaris, Konny van Meerkerk op. Zelf noemt Elianne deze ontwikkeling er ook weer een die haar extra ervaring zal geven. “De Zonnebloem is niet alleen een leuke en zinvolle organisatie waar ook nog eens een goede sfeer heerst. Ik hou van de open structuur tussen vrijwilligers en het bestuur. Toen ik hieraan begon waren dit ook de doorslaggevende punten voor mij. In mijn dagelijkse werk kom ik veel te weinig toe aan het verzorgen van mijn patiënten. Het is vaak de hele dag hollen of stilstaan, administratieve verplichtingen, af en toe een praatje maken en soms iemand de vaak zo broodnodige aai over de bol geven.”

Binnen de plaatselijke afdeling van De Zonnebloem werken een groot aantal vrijwilligers, maar Elianne vindt het jammer dat er zo weinig jongeren zich tot dit werk voelen aangetrokken. “Het is juist zo leuk om de mensen weer een beetje te laten opbloeien, een gesprekje te voeren of even mee naar buiten te nemen. Voor ons een kleine moeite maar voor hen een heel groot plezier.”

Ze houdt van sporten in het algemeen en tennis in het bijzonder en toch houdt Elianne nog tijd over om de aan haar toegewezen gasten regelmatig te bezoeken. “Dat zouden meerdere jongeren moeten doen. Het trekt echt geen zware wissel op je eigen sociale leven maar is eerder een verrijking. Ik kan het iedereen aanbevelen.”