Toetsweekstress

Ik was aan het leren voor mijn proefwerkweek. Acht toetsen moesten er gemaakt worden en dat vergde een hoop concentratie, motivatie en doorzettingsvermogen om te blijven leren en om een doel voor ogen te houden. Nu gaat dat bij mij wel ok, al slaat soms de stress bij mij ook toe. Dan word je bijvoorbeeld wakker en denk je van: ‘’Shit, ken ik nog wel de stof wat ik gisteren heb doorgenomen, of: Hoeveel dagen heb ik nog tot aan de proefwerkweek?’’ Hoe dichter die toetsen eraan komen, hoe meer stress je kan ervaren tijdens het leren voor die toetsen. Maar gelukkig valt het bij mij eigenlijk wel mee.

Zonder pauzes zou ik moe neervallen op mijn bureau

Leren is niet leuk, maar als je de kans hebt om een aantal goede cijfers te halen en met een goed geval weer verder te gaan is natuurlijk meer dan welkom en ook mooi meegenomen voor het verdere jaar. Als ik binnenkort in Londen zit heb ik toch liever dat ik kan terugkijken op een cijferlijst waar ik trots op kan zijn, in plaats van door een van de grootste Europese steden te lopen met het gevoel dat het wel eens gedaan kon zijn met mijn schoolcarrière.

Wat ik al zei, zijn motivatie en concentratie twee belangrijke aspecten voor bij het leren. Als er een van de twee ontbreekt kun je net zo goed even stoppen en, zoals ik na een uur of twee leren doe, pauze nemen. Even wat eten en drinken en alles loslaten, behalve de kennis die je bemachtigd hebt. Die pauzemomenten zijn erg essentieel merk ik. Zonder deze momenten zou ik moe neervallen op mijn bureau.
Wat valt er dan een enorme last van je schouders als je het laatste antwoord van je laatste toets uit de toetsweek hebt opgeschreven. Niet dat je meteen het gevoel hebt dat de toets echt lekker ging, het feit is dat je er klaar mee bent. Zowel letterlijk als figuurlijk. En ook ik mag zeggen dat ik deze week vol stress wederom heb overleefd. Ik hoop dat mijn leerstrategieën werken. Dat wens ik ook alle mede IJsselsteiners die veel toetsen moeten gaan maken. Succes!

Bram Wijnholt