Actie voor behoud eeuwenoud angelusklokje
Algemeen
96
keer gelezen
Aan de buitenkant van de toren kan niemand hem zien en daarom is lang niet bij iedereen bekend dat zich op de klokkenzolder van de St. Janskerk niet een maar twee historische luidklokken bevinden. De Barbara kent iedereen. Maar het kleinere, historische angelusklokje dat rond 1400 werd gegoten, hangt daar al vele decennia lang, vervormd en ongebruikt. De Vereniging Oud-Linschoten (VOL) maakt zich ernstig zorgen.
Linschoten - De grote Barbara wordt op elke door-de-weekse dag, om klokslag twaalf, door vrijwilligers geluid. De luidklepel en het staalwerk van de luidasvan het angelusklokje zijn echter zwaar verroest. De tonen van dit vergeten klokje dat volgens de tekst van het Angelusliedje ‘in de verte klept’, zijn absoluut niet meer zuiver.
De Linschotense historische vereniging hoopt in mei 2018 haar eerste lustrum te vieren. Heel graag zou het bestuur dat doen met het ‘trekken van de kar’, om de kleine, ruim 600 jaar oude angelusklok te laten restaureren zodat bij speciale gelegenheden ook die weer kleppen kan. Door de vereniging zijn inmiddels al fondsen aangeschreven, met de wens dat zij een bijdrage willen leveren. De toren van de St.Janskerk is eigendom van de gemeente Montfoort. Medewerking is onontbeerlijk. Afgelopen donderdag werd de aftrap voor deze actie gegeven door wethouder Marieke Lejeune.
Jeannette Huizenga-Luteijn die sinds dit jaar deel uitmaakt van het VOL-bestuur, leverde een unieke kunstzinnige bijdrage aan deze actie. Zij maakte een goed lijkende miniatuur van de scheve St. Janstoren. ‘’Om de monumentale toren te kunnen namaken ben ik vele malen naar het kerkplein gelopen.’’ Het is bekend dat de toren scheef staat. Op het punt van de torenomvang staat dit monument 1,03 meter uit het lood- “Maar wat ik nog niet wist is dat er ook een knikje in de toren zit.”
De keramiste heeft geprobeerd alle informatie in dit meesterstuk te verwerken. “De stenen onder aan de voet van de toren zijn groter en ook de kleuren boven en beneden verschillen, maar dat zie je pas als je er met je neus bovenop staat’.’’ Na twee dagen in de met 1.200 graden verhitte steenoven bleek de vocht- en vorstbestendige toren 67 centimeterhoog. Het exemplaar weegt ruim negen kilo. Wanneer je de miniatuurtoren in de etalage van het atelier aan Dorpstraat 57-59 ziet, herken je de St.Janstoren meteen. Zelfs het haantje, het hekje langs de torenomloop en de wijzerplaat zijn aangebracht.
Vereniging Oud-Linschoten luidt de noodklok en vraagt iedereen om de actie voor behoud van het vergeten angelusklokje in de St. Janskerk te steunen. Hoe? Kijk op www.oud-Linschoten.nl