Nobele flitskasten

Onlangs maakte ik een - opnieuw - foute opmerking tegen een vriendin. Ze had een wit truitje met paarse accenten aan en wilde horen of het haar goed stond. Natuurlijk liet ik mij lovend uit over de subtiele manier waarop het truitje haar figuur accentueerde, maar ik was zo stom om op te merken dat de kleurencombinatie mij aan de enveloppen van het CJIB deed denken, het Centraal Justitieel Incassobureau, van de bekeuringen.

Als blikken konden doden was deze column nooit geschreven. Ze liet vervolgens dagen lang mijn appjes onbeantwoord, en toen ze eindelijk begon terug te appen moest ik telkens een ijslaagje van mijn smartphone schrapen.
Ik had natuurlijk moeten weten dat ze daags voor mijn opmerking juist zo’n wit-paarse envelop in de bus had gekregen omdat ze in Nieuwegein was geflitst op de Weg naar de Poort, de drukste toegangsweg van Nieuwegein. Op een viertal plekken in Nieuwegein zijn het afgelopen najaar namelijk kleine flitskasten geplaatst die nauwelijks opvallen, zeker als er reclameborden naast staan. Je wordt geflitst als je door rood rijdt, maar ook als je zwicht voor de verleiding om iets te versnellen als het licht op groen staat. Een geringe overschrijding van de maximum snelheid wordt al snel beboet met ruim honderd euro. Kortom: een goudmijntje. De officiële motivering voor deze kasten is het voornemen om het aantal ongelukken terug te dringen. Dat klinkt nobel, maar roept ook twijfels op. Echte wegpiraten weten meestal precies wanneer ze even op de rem moeten trappen, om onmiddellijk weer plankgas te geven.
De overheid is creatief in het verzinnen van nobele argumenten ten gunste van maatregelen die geld opleveren. Denk maar aan de verhogingen van accijnzen op alcohol en tabak, zogezegd om ongezonde gewoonten te ontmoedigen.
De minister van financiën zou zich kapot schrikken als de burgers die boodschap serieus zouden nemen en ophielden met roken en drinken. Hij zou meteen de boetes moeten verhogen om die inkomstenderving te compenseren.