Het verdriet van de overgebleven familie Kijzer uit Montfoort

Op bijgevoegde foto staan de joodse mensen Salomon Kijzer en zijn vrouw Alida Kijzer Waterman. Salomon is geboren in 1892 te Gouda. Op zijn veertiende jaar is hij met zijn ouders en broers en zusters verhuisd naar Montfoort. Ze woonde op de hoek Keizerstraat-Hoogstraat.

In 1925 trouwde Salomon met Alida. Uit dit huwlijk werden vijf kinderen geboren, vier kinderen leven nog in Israel. Salomon was een broer van de bij ouderen mensen wel bekende Jacob en Sientje Kijzer. Salomon en ook Alida waren zeer vooruitstrevende mensen. Salomon was erg actief in het verenigingsleven van Montfoort. In de jaren 30 was hij als voorzitter van Ons genoegen de drijvende kracht achter de wederopstanding van de fanfare. Hij zat in diverse besturen zoals de schietclub en de kaatsclub. Montfoort was in die jaren een gemeente die gedomineerd werd door met name de katholieken. In de jaren dertig heeft hij twee maal meegedaan aan de gemeenteraadsverkiezingen met een onafhankelijke lijst hij kwam helaas vier stemmen te kort om gekozen te worden. Het getuigd wel van lef om mee te doen en van daaruitproberen om iets te veranderen. Het gezin Kijzer verhuisde aan het eind van de jaren dertig naar Utrecht. De belangrijkste reden was omdat er in Montfoort geen openbare school was. Toen brak de oorlog uit en Salomon moest zich melden en is in Westerbork terecht gekomen. Hij is op transport gegaan en is in 1943 vermoord in midden-europa. Zijn vrouw Alida is met de kinderen beland in het Amsterdamse getto Asterdorp. Hier vandaan zijn ze op een nacht vertrokken en hebben ondergedoken gezeten. Het verzet heeft ze vervolgens naar Limburg gebracht. Gelukkig heeft Alida met de kinderen de oorlog overleefd. In 1956 is ze helaas in Jeruzalem veel te jong overleden. Jacob en Sientje Kijzer hadden de oorlog overleefd na een onderduik In Utrecht. Ze keerde terug naar Montfoort. Het merendeel van de familie Kijzer was echter vermoord. Dit wisten zij toen nog niet. Als je hier op terug kijkt kan je wel begrijpen dat deze mensen verscheurd waren van verdriet. Toch waren deze lieve mensen altijd opgewekt en hartelijk. Het zou de gemeente Montfoort en het 4-5 mei comite sieren om dit verdriet van de overige familie te gedenken.