Ecorexia

Ecorexia, weer een nieuw woord? Laatst keek ik een documentaire met als thema ‘Ecorexia’ uit de serie Tegenlicht van de VPRO. Tijdens de documentaire vertelt iemand hoe druk ze zich maakt over de keuze of een plak kaas duurzamer is dan tonijn. Kijk, het verschil tussen een appel uit de boomgaard van IJsselstein of een hamburger is qua duurzaamheid duidelijk.
De appel is lokaal geplukt, daar heeft geen olietanker voor gevaren. En volgens de expert in de documentaire is voor een kilo rundvlees 15.000 liter water nodig en wordt extreem veel schadelijk methaangas geproduceerd. Duidelijk. Maar die plak kaas en tonijn op brood? Ik vind dat een ‘grijze’ keuze. Voor een rekenfreak is het vast een leuke uitdaging, maar ik haak daar af. Als ik me daar druk over ga maken dan zou ik paranoia worden. Wanneer is er de omslag naar teveel? Heb ik ongemerkt ecorexia?

Verder hoor ik een vrouw in de documentaire zeggen dat het hoofddoel niet is om ecologisch te leven, maar om gelukkig te leven. Dat lucht mij op. Dat is de basis: de intentie om een gelukkig leven te leven.
Ik denk terug aan het afgelopen jaar Klimaatneutraal IJsselstein (KNIJ) met alle bijeenkomsten en gesprekken. En hoe we al een jaar bevlogen bezig zijn. Er komt een grote glimlach op mijn gezicht, want we hebben al onze plannen en activiteiten vooral ook met veel humor benaderd.

De expert in Tegenlicht vertelt dat ze in haar studie extreem doorsloeg om zich bij alles af te vragen wat ze ermee kapot maakte en zo diep doorredeneerde dat ze eigenlijk dood moest. En dan kom je bij ecorexia uit. En hoe zit dat met mij? Ik krijg gelukkig regelmatig te horen dat ik veel levensvreugde uitstraal.

En dat ervaar ik zelf ook. In onze KNIJ-groep is ‘Go with the flow’ of ‘Waar worden we blij van?’ een belangrijke leidraad. Ik maak bewuste keuzes waar ik me prettig bij voel en soms zijn er gewoon ‘grijze’ keuzes, waar ik niet te lang op blijf hangen. Tevreden trek ik mijn conclusie. Gelukkig (en) geen ecorexia.

Ivon Vrolijk / klimaatneutraalijsselstein.nl