Tijd vliegt voorbij voor Roemeense kinderen én gastgezinnen

De eerste week van de Roemeense kinderen in IJsselstein en omgeving zit er alweer op. Nog twee weken genieten voor de boeg: voor de logees en hun gastgezinnen. Jeannette en Paul Renardel de Lavalette werden 22 jaar geleden ‘besmet met het virus’, zoals de vrijwilligers van de Stichting Roemeense Kinderhulp het noemen. Ze meldden zich aan als gastgezin.

IJSSELSTEIN – “We hadden over de kindervakantie in de krant gelezen, onze kinderen waren al ouder en wij gingen buiten het seizoen op vakantie, dus er was tijd.” Enthousiaste verhalen van kennissen deden de rest. Alles loopt op rolletjes, maar de taalbarrière blijft. “Hongaars is een moeilijke taal, maar we behelpen ons met handen en voeten en de woordenlijst die we van de organisatie krijgen.” De vertaalapp op smartphone biedt geen volledige oplossing. “We gebruiken iPhone en tablet om foto’s te kijken. De taal is alleen een probleem als er iets fout gaat, maar dat gebeurt zelden.”

Dit jaar logeren Csaba (11) en Istvan (9) bij het echtpaar. Istvan is net van zijn fiets gevallen wordt liefdevol getroost door Jeannette. “Ze voelen zich vertrouwd bij ons.” De moeder van Csaba heeft als kind ook bij het echtpaar gelogeerd, net als de broer van Istvan 14 jaar geleden. “Met sommige gezinnen houden we op eigen initiatief contact, andere verliezen we uit het oog. We gaan elk jaar op vakantie naar Roemenië en bij onze bezoeken komen de boeken van de kinderen steeds weer op tafel. Die worden gekoesterd. Daar doe je het voor.” De kindervakanties zijn nog steeds hard nodig. “In het seizoen is er in toerisme en horeca wat meer werk, maar er is nog genoeg armoe.” De ouders van Csaba trekken in het seizoen naar Duitsland voor werk en zijn oma past op. “Dan is er voor een kind niet veel.” In Nederland genieten ze van bad, douche en toilet. “Dat hebben ze in Sovata niet. Water vinden ze ook heerlijk: met bandjes en vleugeltjes, want ze kunnen niet zwemmen.” Voor de rest zijn er gezamenlijke uitstapjes met de andere kinderen en gastgezinnen. “Dan genieten ze dubbel.”

Gastgezin zijn is geen opgave. “Ook niet al zijn we nu 70+”, lacht het paar. “Het is zelfs een aanrader om te doen. De kinderen zijn zo lief en dankbaar. Ze genieten van de eenvoudigste dingen en zijn de hulpvaardig. Zo hulpvaardig dat ze soms de vuile borden naast de schone afwas in de vaatwasser zetten. Het gewone leven en de gezamenlijke uitstapjes met andere gastgezinnen zijn al genoeg. Die drie weken vliegen om.” Kijk voor informatie en mogelijkheden voor hulp op: www.srkh.nl.