En het werd zomer...

Misschien kent u het liedje nog wel. Een echte zomerhit van Rob de Nijs van de zomer van 1977. Ik heb er zomerse herinneringen aan. Inmiddels is de zomer van 2018 er één aan het worden die we lang zullen gedenken. Veel bomen laten door de grote warmte en droogte hun bladeren al overal vallen. In het dorre bermgras liggen stapels gele bladeren. Jonge bomen die nog te weinig geworteld zijn overleven deze tropische zomer wellicht niet omdat hun wortels niet diep genoeg reiken. Tenzij de eigenaar bijspringt met emmers water. Een boom die juist wel van deze hitte houdt is de plataan.
Je ziet dat ze massaal hun gevlekte jasje uittrekken. De bomen kunnen prima tegen deze warmte, want ze komen van oorsprong uit de landen rondom de Middellandse Zee. Ze genieten van de droogte en groeien juist meer. Ze worden dikker en daardoor laat de oude schors los van de stam. Bovendien bevat de jonge schors die eronder tevoorschijn komt bladgroen, zodat ze een deel van de functie van het afgevallen blad kan overnemen. Een boom die al door de klimaatverandering hier naar toe is gekomen. En voor hen is het hoe heter hoe beter. Oude bomen doen het trouwens ook heel erg goed. Je zou misschien verwachten dat zij kreunend en knerpend langs de weg staan in deze hitte. Maar zij kunnen dit allemaal nog wel aan. Zij zijn zo goed geworteld dat ze zelf het water diep uit de grond kunnen halen. Geen mens hoeft ze een handje te helpen. En zo reageert iedere boom maar ook ieder mens weer anders op deze extreme warme zomer. En het werd zomer.... en het blijft ook nog even zomer. Gooi net als de plataan de jas maar uit, geef planten en bomen die het nodig hebben wel wat te drinken, en geniet er maar van. Later zullen we de balans opmaken.

Margreet Nagtegaal