IJVO-pret

Het is weer bijna zover: de IJVO! Voor niet-IJsselsteiners: dit staat voor IJsselsteinse Vakantie Ontspanning, al generaties lang een begrip in ons stadje. In de laatste week van de zomervakantie worden kinderen in de basisschool-leeftijd op ludieke wijze met een jaarlijks wisselend thema bezig gehouden in een grotendeels uit zelfgebouwde pallet-hutjes bestaand kampement aan de Noord IJsseldijk. Wat lijkt het kort geleden dat mijn kinderen daaraan deelnamen.

Als vader werd ik geacht ook de nodige inspanningen te leveren voor het welslagen van de IJVO-pret voor mijn kroost. Gelukkig was ik handig genoeg om niet op mijn duim te slaan, maar ik heb al hutjes bouwend me wel eens afgevraagd waar ik mee bezig was. Op de vuilnisbelten van Mexico City leven honderdduizenden hongerlijders noodgedwongen in bouwvallige hutjes van sloophout, en hier in IJsselstein doen we hetzelfde –maar dan voor de lol van onze kids. We zijn hier een stuk beter af.
Ik heb wat afgeknutseld voor mijn lieve oogappeltjes; niet alleen voor de IJVO, maar ook voor carnaval. Uit zwarte stof piraten-ooglapjes knippen of een Zorro-masker, kippenveren plakken voor een indianenhoofdtooi, papier maché-maskers... de rekwisietenafdeling van Walt Disney was er niets bij. En dan de kinderfeestjes! Ik dacht wel eens: hadden we maar een tweeling, dan ben je met één feest klaar. Voor traktaties kwam je niet weg met de dropveters uit mijn jeugd. Ik heb halve nachten met satéprikkers zitten prutsen om gezonde fruitspiesjes te maken.
Toch kan ik wel eens terugverlangen naar de tijd dat ik daar zo druk mee was dat ik geen tijd had om columns te schrijven. Sommige kritische lezers zijn het daar misschien wel mee eens.

Rinus Verweij