Collectante Joke 40 jaar met plezier langs de deuren

Het begon met een vraag of ze als bestuurder van voetbalclub IJFC mee wilde collecteren voor de sportgehandicapten. Bij het inleveren van de collectebus vroeg organisator Wil Tersteeg: ‘Je woont op de Panoven, daar heb ik nog niemand. Wil je daar ook een andere collecte lopen?’ De rest is geschiedenis.

IJSSELSTEIN - Inmiddels 40 jaar later lacht Joke van Tuyl als ze aan haar collectantendebuut terugdenkt. “Zo rolde je er in bij Wil.” Waarom Joke bleef collecteren: “Er waren altijd te weinig collectanten en ik was gewend om aan te pakken. Dat heb ik van huis uit meegekregen, want mijn ouders hadden een eigen zaak. Daar moest je ook aanpakken en je verantwoordelijkheid nemen. Tellen na afloop van de collecte vond ik ook leuk, en zo raakte ik betrokken bij de collecteorganisatie van Wil.”
Na alle jaren vindt ze de organisatie en het collecteren nog steeds leuk: “De leuke opmerkingen aan de deur doen me meer dan gezeur of zure opmerkingen die je wel eens krijgt. Er zijn nog steeds veel mensen die de collectes en de vrijwilligers waarderen.” De collecteorganisatie van Wil Tersteeg groeide uit tot het Collectecomité IJsselstein. “Uniek: er werden in Nederland nergens zoveel collectes door één team georganiseerd”, vertelt Joke. Dat team bestond behalve Wil en Joke uit Riet, Dicky en Ria. “In de jaren ‘90 collecteerden we voor vijftien grote landelijke fondsen. Samen met Dicky heb ik Zenderpark opgezet, toen dat net gebouwd was. Huizen tellen en collectanten erbij zoeken.” Jaren later werd het aantal collectes minder. “Vanaf 2000 hebben we er nog voor een zevental gedaan. Meer konden we niet bolwerken, want we wilden het goed doen en heel IJsselstein beslaan en niet veel collectes half doen. Toen we te maken kregen met gezondheidsproblemen en minder makkelijk hulp konden vinden, moesten we keuzes maken. We hebben voor alle fondsen met hart en ziel gecollecteerd, maar favoriet waren de Hartstichting, Reuma-, Long-, Diabetes- en KWF kankerfonds met de Nier- en Brandwondenstichting. Daar konden we ook de meeste collectanten voor werven.”

Het Collectecomité organiseerde ook incidentele collectes: “De Eurocollecte was geweldig! Met het ophalen van het laatste Nederlandse klein- en briefgeld, voor de invoering van de euro, hadden we een geweldige opbrengst.” Ze denkt ook terug aan de speciale IJsselsteinse collecte voor de tsunamislachtoffers in 2004. “Wil werd gebeld om de collecte op te zetten. We hebben de collectanten gevraagd die altijd de meeste opbrengst hadden. Het werd een topcollecte.” Daarnaast werden regelmatig de 300 collectebussen beplakt en uitgeleend aan organisaties. Haar leukste ervaring: “Iemand die een bus openmaakte en schrok omdat er een briefje van ik geloof 1000 gulden in zat.” Nu doet Joke een stapje terug. “Ik blijf nog wel collecteren, maar stop met organiseren. Ik hoef er niet meer ‘s nachts mee bezig te zijn.”