Jonge Dominicanen op pelgrimstocht

Gekleed in wit habijt met zwarte mantel lopen zes mannen een pelgrimstocht van Nijmegen naar Rotterdam. Het zijn de ‘jonge’ Dominicanen die de oude broeders van de communiteit in Rotterdam gaan aflossen. De voettocht voert van Nijmegen via Druten, Wijk bij Duurstede, Utrecht, Montfoort en Gouda naar Rotterdam.

Montfoort - De oude communiteit van Rotterdam nam eind juni afscheid van hun plek in hartje stad en maken daarmee plaats voor de jongere broeders. Leeftijd is in dit geval een rekbaar begrip, want de broeders die Rotterdam hebben verlaten waren allemaal in de tachtig en een enkeling al in de negentig. Zij gaan nu elders in het land van hun welverdiende rust genieten. De ‘nieuwelingen’ zijn ook al veertigers en een enkele vijftiger. De jongste is de 22-jarige broeder Augustinus. Hij zal na deze tocht voor het vervolg van zijn studie terugkeren naar Zwitserland.

Vorige week donderdagmiddag arriveerden de pelgrims vanuit Utrecht in Montfoort. De geloofsgemeenschap van de parochie van Johannes de Doper zal voor de rest van de dag hun rustpunt zijn. Broeder Michael Dominique zegt dat ze van een lummelmiddag hebben genoten. De steeds verder afgepeigerde voeten kwamen enigszins tot rust in een warm voetenbad met bruistabletten. Dat voelde zo weldadig aan, dat ze er bij het Kruidvat nog meer zijn gaan kopen. Het is half zes als in ‘De Kleine Johannes’ alles in gereedheid is gebracht voor de avondmaaltijd. Er zijn zes tafels gedekt. Voor iedere broeder een eigen tafel,met daarbij plaats voor de aanwezige met leden van de geloofsgemeenschap. Die hebben allemaal hun bijdrage aan deze maaltijd geleverd door thuis iets te eten te maken. Er is soep, quiche, nasi, vlees, brood, yoghurt, vla en fruit en natuurlijk servies en bestek. In een uiterst gemoedelijke sfeer ontstaan er aan al die tafels gesprekken. Soms wordt er luid gelachen en een andere keer is er meer ingetogenheid. Broeder Ruben lijkt op zijn laatste benen te lopen en strompelt enigszins van en naar het buffet. Pater Michael Dominique is geraakt door de gastvrijheid die de broeders hier in Montfoort ten deel valt. “Ik zou andere geloofsgemeenschappen te kort doen, maar ook in de andere plaatsen waar wij zijn geweest was de ontvangst allerhartelijkst te noemen. Ook de gastgezinnen waar wij onze nachten doorbrachten verdienen meer dan onze dank.”

Inmiddels luiden de kerkklokken die oproepen voor de viering van de H. Mis. De kerk is zeker niet vol, maar voor een doordeweekse donderdagavond zijn er toch de nodige stoelen bezet. Als er de volgende ochtend afscheid van de gastgezinnen is genomen volgen in de kerk nog de Lauden. Een gebedsdienst als een fris begin van de dag.
Dan zet de groep zich weer in beweging om naar de volgende rustplaats te lopen. Dit keer is dat Gouda. De een na laatste etappe. Rotterdam komt langzaam in zicht. Een nieuwe stad. Een nieuwe omgeving. Een nieuwe uitdaging. Een nieuwe toekomst.