Laat de herfst maar komen
Algemeen
168
keer gelezen
Buiten striemt sinds lange tijd een felle regenbui tegen het raam. Het is geen kort verfrissend buitje, maar een weldadige gestage regenbui die we sinds lange tijd niet hadden.
Stromen van regenwater spoelen langs de rode dakpannen via de dakgoot naar beneden. De regenpijp hoor ik klaterend zijn belangrijke werk doen om alles in goede banen te leiden. Ik trek mijn dekbed nog wat verder over mijn gezicht. De wind blaast buiten door de bomen en de struiken en tilt een vergeten en leeg bloembakje op en smijt het in een hoekje weer neer. De hele nacht gaat het maar door. Genoegzaam luister ik naar die onstuimige geluiden.
Wat is dat lang geleden! Er lijkt nu echt een einde te zijn gekomen aan de warmste zomer die de meesten van ons kunnen heugen. En het mag. Laat de herfst nu maar komen. Het is net of ik verzadigd ben van zomer en zonneschijn, van lange zonnige dagen. De tijd is rijp om diep weg te duiken in je jas. Een lekker warm vest aan te doen of de kachel weer aan te steken. Het licht gaat vroeg in de avonden al weer aan en geeft sfeer als je languit op de bank met een fleece dekentje een tijdschrift zit te lezen. Een nieuw seizoen breekt aan. Deze week begint het schooljaar weer en in de schappen in de supermarkt liggen de pepernoten stilletjes te wachten op heerlijke tijden. Wat hebben we een prachtige zomer gehad! Ik heb geen mens horen klagen over een in de regen gevallen vakantietijd. Maar nu is het mooi geweest. Ik betrap me erop dat ik van die eerste najaarsverschijnselen enorm aan het genieten ben. Het geeft zo’n andere sfeer en beleving. De seizoenen in ons land, maar ook in ons leven, zijn goed en weldadig. Elk seizoen heeft zijn eigen bekoring en beleving. Wat heerlijk is dat toch! Laat de herfst maar komen.
Margreet Nagtegaal