Willemien Swanink halve eeuw EHBO-er én LOTUS-slachtoffer

Willemien Swanink is redder en slachtoffer. Al 50 jaar kan zij als gediplomeerd EHBO’er haar medemensen helpen. En als gediplomeerd LOTUSslachtoffer helpt ze 45 jaar haar collega-EHBO’ers en hulpdiensten om hun vaardigheden nog beter te oefenen en in praktijk te brengen. Daarom werd ze vorige week in het zonnetje gezet.

IJSSELSTEIN – IJsselsteinse EHBO-voorzitter Arend Jansen van Jorksveld hing haar een gouden kettinkje met het EHBO-symbool om. “Waar zie je nog dat iemand met zoveel inzet 50 en 45 jaar lid is van een club?” Hij is er trots op, want een EHBO- en LOTUSdiploma moeten met oefenavonden en examens geldig gehouden worden.
Willemien (73) behaalde haar EHBO-diploma in mei 1968. “De examinator vroeg me om de Landelijke Opleiding Tot Uitbeelding van Slachtoffers (LOTUS) te volgen. Ik had geen idee wat het was, iets van wonden maken dacht ik. Ik ben meteen aan de gang gegaan.” Tijdens de tweejarige opleiding leren de deelnemers ensceneren, grimeren, ontwerpen en spelen. Elk onderdeel moet minimaal met een 7 worden afgesloten. “Het is meer dan ‘kliederen’ met elkaar, al is dat ook belangrijk. Met durf en lef moet je veel doen”, weet ze. “Eenmaal in je rol zie je niets meer wat langs de kant gebeurt, je bent volledig op jezelf geconcentreerd.” Haar EHBO-diploma komt vaak van pas. “Vorige week heb ik nog een vriendinnetje van mijn achterkleinkind verzorgd.”

Waarom ze koos voor EHBO en LOTUS: “Toen ik in Nijverdal woonde wilde ik verpleegster worden. Maar ik kwam mijn echtgenoot Wim uit IJsselstein tegen. We trouwden en toen kwam er niets meer van.” Een leuk detail: “Mijn kinderen zijn wel allemaal de zorg in gegaan, dus misschien zit het in de genen”, lacht ze. Ze is blij met de steun van het thuisfront. “Wim was een tafeltennisser en als ik naar mijn LOTUS- en EHBO-avonden moest wisten we de zorg voor de kinderen altijd goed te regelen.” Ze herinnert zich een examen dat ze niet tijdig heeft kunnen doen. “Omdat ik hoogzwanger was.”

Met een groepje van zes had IJsselstein de eerste LOTUS-groep. “Ik heb nooit gedacht ‘Waar ben ik aan begonnen’, want het is een leuke, misschien wat vreemde hobby. Ze zeggen ook wel eens: als LOTUS hoef je niet gek te zijn, maar een beetje gek zijn helpt wel.” Willemien was bij heel wat oefeningen – van militairen, politie en hulpdiensten in binnen- en buitenland LOTUSslachtoffer. “Als ik ergens ben denk ik wel eens: daar heb ik gelegen.” Dat geldt ook voor oefeningen in ziekenhuizen, op de Henri Dunant en zelfs de grote oefening op de oude Lekbrug jaren geleden. Haar leuke herinneringen: “Een LOTUScollega met een afgehakte hand. Het leek zo echt dat twee agenten kotsend wegliepen.” Of een oefening met een geamputeerd been, dat verderop lag. “Ze vonden het goed geschminkt, maar mijn LOTUScollega had écht een kunstbeen.” En Willemien gaat verantwoordelijk door. “Ik wil wat doen voor mijn omgeving.”