Alzheimer sokken
Algemeen
237
keer gelezen
Hij zit languit op de bank en heeft zijn schoenen uitgetrokken. Onder zijn keurige spijkerbroek prijken aan zijn voeten twee fleurige en zeer opvallende sokken. Je oog wordt er vanzelf naar toegetrokken. De één blauw met een rood teenstuk en de ander lichtblauw gestreept met een grote rode cirkel aan de zijkant.
Ik kijk ernaar met verbazing. “Uh, dat klopt van geen kant”, de logica van het ontwerp is ver te zoeken en mijn gevoel of ik ze wel of niet mooi vind raakt helemaal in de war. De man ziet mijn verwarring en legt uit dat het alzheimer sokken zijn en wil daarmee aangeven wat Alzheimer doet met een mens.
Wat een lumineus idee. Want de sokken roepen echt allerlei verwarde gevoelens bij mij op. Ik vind het knap hoe iemand dit heeft kunnen bedenken om duidelijk te maken hoe iemand met dementie of alzheimer zich voelt. De verwarring die mensen met alzheimer voortdurend voelen wordt gewoon door deze rare sokken opgeroepen. De spijker op z’n kop! Een soort ervaringsles zou je het kunnen noemen. Net zoiets als je een dag geen schoon drinkwater uit de kraan krijgt of wanneer het internet een week zou zijn uitgevallen. Dan ineens ervaar je een heleboel belangrijke lessen. Het is een vorm van non verbale communicatie. In dit geval werkt het ook vele malen beter dan veel woorden. Als ik nu denk aan een persoon met alzheimer moet ik aan die verwarrende sokken denken. Ik voel nu helemaal met hem of haar mee. Begrijp wellicht ook beter wat ik wel en niet kan zeggen. Ik zou willen dat we misschien wat meer gebruik gaan maken van dit soort non verbale communicatie. Niet omdat we meer macht of invloed willen krijgen, maar omdat we ervaringen willen opdoen die ons rijker en bewuster maken. Lang leve de ontwerper van de alzheimer sokken.
Margreet Nagtegaal