Nog één keertje kijken in die lieve oude Fatimaschool

Zestig jaar gingen generaties leerlingen naar de Fatimaschool aan de Touwlaan. Vorige week was het definitieve afscheid. Het gebouw wordt afgebroken om plaats te maken voor een gloednieuw Kindcentrum, waar de leerlingen van de Fatima- en de Nicolaasschool in 2020 zullen terugkeren.

IJSSELSTEIN – Op de gangen staan de verhuisdozen klaar en veel oud-leerlingen zwerven door het schoolgebouw aan de Touwlaan om te kijken in de fotoalbums, herinneringen op te halen en nog een keer een kijkje te nemen in de klaslokalen waar de een grot deel van hun jeugd doorbrachten. Wil van Doorn (71) was een van de eerste leerlingen. “Met Theo Daams, de meisjes Aelbers en Jan en Joke Hartings”, vertelt hij. En er volgt nog een rijtje bekende IJsselsteinse namen. “Wij mochten als eerste klas de naam van de school kiezen, we wisten van de bedevaartplaats in Portugal.” Van Doorn zijn kinderen gingen ook naar de school. “Toen bleef ik als ouder ook nog betrokken: in diverse commissies.” Zoon Robin (46) herinnert zich de gezelligheid. “Het was toen al kleinschalig.” Hij herinnert zich ook Theo Daams: “Maar die was toen leraar.”
En het kattenkwaad van de generaties wordt doorgenomen: “Juf Truus van Erp had altijd drie paar schoenen bij zich, want wij bietsten steeds haar schoenen weg. Ze werd nooit boos, ze heeft zelfs eens op blote voeten voor de klas gestaan.” Wils zus Berry (61) weet nog dat ze tussen de middag moest nablijven. “Pa kwam me ophalen. Hij zei: ‘Nablijven doe je maar in je eigen tijd.’ Ik weet ook nog dat we stiekem op het orgeltje speelden en uit de ramen klommen.” Ook leraar Gerard Veldhuijzen neemt na 17 jaar met gemengde gevoelens afscheid. “Het hechte team, sfeervolle activiteiten, feesten, contact met de ouders en de Fatima Familiedag: dat moeten we behouden in het nieuwe gebouw.”

Een oud-leerling snapt wel dat de school verdwijnt. “Maar het gaat me ook aan het hart, want ik fiets hier elke dag langs. Er zijn al zoveel oude gebouwen en geschiedenis uit de stad verdwenen.” Daarna gaan de gesprekken weer verder en worden ook de verkeringen opgehaald, terwijl andere bezoekers een laatste afscheidswoord achterlaten op de muren: want dat mag nu. Boven de kapstokken, heel netjes, staan de meeste teksten: ‘Doei lieve school’, ‘Ik heb altijd al op deze muren willen schrijven’, ‘Ik ga de school missen’, ‘Het was super leuk hier’ en ‘Dag herinneringen…’
Lotte van Rooijen, inmiddels apothekersassistente, kijkt nog een keer in de klas 3B van juf Lieke, een oud-leerling die docent werd en net als haar vader, les geeft op de Fatimaschool. “Ik zat in het lokaal ernaast. Het waren leuke jaren en ik voelde me altijd zo welkom. Leuk om nog een keer te zien.” Moeder Ingrid – ook een oud-leerling – kijkt mee. “Die warme sfeer herken ik, ook al ging het er in mijn tijd strenger aan toe. Toen vloog er nog wel eens een krijtje naar een van de leerlingen en werd er ook nog wel eens eentje bij de oren gepakt. Maar het was leuk’’, lacht ze.