Dominee Peter van der Schans viert bijzonder jubileum

Dominee Peter van der Schans viert vandaag – 15 mei – een bijzonder jubileum: hij is 25 jaar predikant in IJsselstein. De viering van zijn jubileum met aansluitend receptie in de Ontmoetingskerk op zondag 19 mei, is ook de dag dat hij 34 jaar geleden in zijn eerste gemeente werd aangesteld.

IJSSELSTEIN – Als 29-jarige begon hij in 1985 als predikant in de Hervormde gemeente Vleuten-De Haar, na een stage van twee jaar in Utrecht, waar hij tijdens zijn studie ook Martha Verstoep ontmoette met wie hij in 1982 trouwde. Martha was ook een van de aanleidingen om naar IJsselstein te gaan. “Ik wilde naar een grotere gemeente voor nieuwe ervaringen. Mijn contacten met de beroepingscommissie waren leuk en Martha – ook predikant – had al een paar maal in IJsselstein gepreekt”, vertelt Peter van der Schans (63). Hij beseft dat zijn zilveren jubileum in IJsselstein uitzonderlijk is. “De meeste collega’s hebben al in vijf gemeentes gestaan.” Een predikant moet minimaal vier jaar aan een gemeente verbonden zijn, voordat hij – of zij – elders mag solliciteren of beroepen kan worden. Lang in een gemeente blijven wordt door de kerk niet aanbevolen, weet hij. “Je kunt immers na langere tijd ‘bedrijfsblind’ worden of op elkaar uitgekeken raken.” Dat is bij hem niet het geval, hij is niet vastgeroest noch uitgekeken. “Maar de flexibiliteit onder dominees neemt af. In tegenstelling tot vroeger hebben de echtgenotes vaak ook werk en een eigen sociaal leven en zijn mondiger dan vroeger. Zelfs de kinderen spelen een rol. En zowel voor dominees als gemeenten geldt dat je weet wat je hebt aan elkaar, want iedereen is kritischer tegenwoordig. Het moet van twee kanten klikken.”
Hij is nog steeds blij in zijn gemeente in IJsselstein: “Dat zegt iets over de stad en de gemeente die ik mag dienen. Hier heb ik ook uitdagingen meegekregen, zoals in 2007 de samenvoeging van de Burchtkapel en de Poort en de tijdelijke diensten in de Pauluskerk toen de Ontmoetingskerk vorm kreeg. Meedenken over het gebouw, de inrichting en het kunstproject van Leontien Kurpershoek maakte het nog boeiender.” Persoonlijke redenen waarom hij ook in IJsselstein wilde blijven: “Martha is parttime predikant in Montfoort en onze zoon Joël had door zijn gehoorbeperking speciale aandacht nodig; die rust en zorg wilden we niet opbreken. Ook niet voor onze andere kinderen Matanja, Michael, Talitha †, Joram en Jiska die hier hun plek hebben gevonden.”
Een verhuizing zou zelfs gevolgen hebben voor Vives: “Bijna het hele gezin is en was als speler en in andere functies bij Vives actief”, lacht hij. “De jongeren en dertigers die afhaken zijn een uitdaging. Ik wil mensen zo graag duidelijk maken dat geloof en de geloofsgemeenschap nog steeds belangrijk zijn, zeker in deze tijd waarin mensen zoveel impulsen krijgen. Het gaat mij om de contacten, de verbinding tussen de mensen en God.” En de preken? “Elke week een nieuwe, want ik doe niet aan ‘magnetronpreken’; geen herhalingen voor mij. Ik put er wel inspiratie uit.”