Gay Pride

Vorig jaar heb ik al eens geschreven over de historische banden tussen IJsselstein en Amsterdam. Gelukkig zijn de verschillen beduidend groter dan de overeenkomsten.

Niettemin is er wel wat voor te zeggen om via Utrecht iets van de toeristische druk op Amsterdam op bescheiden schaal naar IJsselstein over te hevelen. Maar laten we dat vooral niet overhaasten; eerst maar eens kijken hoe dat in Utrecht uitpakt. Anderhalve week geleden mocht ik in Utrecht al een opmerkelijk fenomeen waarnemen dat uit Amsterdam is overgewaaid: de Gay Pride botenparade.

Anders doe ik misschien zelf wel mee

Ik stond aan de Oude Gracht om enkele IJsselsteinse vrienden aan te moedigen. Voor zover ik weet zijn ze overtuigd hetero, maar dat terzijde. Ik heb ze met bewondering gadegeslagen. Ze waren na afloop helemaal kapot, en kilo’s lichter geworden doordat ze in de brandende zon vier uur onafgebroken op en neer hebben staan springen op het vervaarlijk schommelende vaartuig. Ondanks de bierconsumptie moesten ze bijna gereanimeerd worden vanwege uitdrogingsverschijnselen. Bovendien hadden ze blijvende gehoorbeschadigingen opgelopen, want de hoeveelheid decibels aan boord van de meeste bootjes produceerden lieten de jaarlijkse IJsselsteinse carnavalsoptocht lijken op een ingetogen Paasprocessie. Zouden we in ons eigen stadje niet eens een mini-Gay-Pride kunnen organiseren? Gewoon bescheiden beginnen met de nieuwe fluisterboten van Yselvaert. Daarop kunnen maar tien passagiers per boot mee, dus daar kun je je geen buil aan vallen. En twintig échte IJsselsteinse homo’s, lesbiennes en transgenders bij elkaar sprokkelen moet lukken, toch? Anders doe ik misschien zelf wel mee met een roze pruik en mijn nieuwe brugwachterskleding.

Rinus Verweij