Wat zeg je?

Communiceren doen we de hele dag. Verbaal, non-verbaal, via geschreven tekst, beelden, geluid of juist door de stilte. Wikipedia noemt het een activiteit waarbij levende wezens betekenissen uitwisselen door op elkaars signalen te reageren. Wat een bijzondere omschrijving vind ik dat. Het oude Latijnse woord communicare slaat terug op “iets gemeenschappelijk maken”. Nou, dat mag je natuurlijk hopen wanneer je communiceert dat er iets gemeenschappelijks ontstaat. In mijn kast staat een boekje over de communicatie tussen man en vrouw, je weet wel die twee tegenpolen, en het heeft de veelzeggende titel meegekregen “Wat zeg je?”. Wat mij betreft zou de titel nog veel sterker mogen zijn en “Wat bedoel je?” kunnen zijn.

Alles uit de natuur communiceert met ons

Dan ga je namelijk nog een niveautje dieper dan alleen de woorden die je hoort. Het valt me regelmatig op dat in allerlei communicatie iedereen wat anders ‘hoort’. De hoorder haalt er vaak uit wat hij of zij blijkbaar belangrijk vindt en we begrijpen vooral vanuit onze eigen en beperkte kaders. Dat is wat communiceren mooi maar ook moeilijk maakt.
Eigenlijk communiceert alles. Een bloem, een leeg huis, een onverzorgd kapsel, een rijpe appel aan de boom, een grote auto voor de deur en de zon die in de ochtend weer opkomt. Het zegt allemaal wat en de vraag is dan ‘Wat zeg je?’, of wellicht “Wat bedoel je?’. Misschien eens leuk om in de laatste weken van deze vakantie over na te denken.
Laat alles om je heen eens tot je spreken. Nu je nog in de rust bent kan het nog. De dagen worden korter, de eerste stormen raasden over ons land en de natuur is klaar om zijn vruchten af te werpen. Let er maar eens op wat je dat te zeggen heeft. Mogelijk meer dan je deed vermoeden.

Margreet Nagtegaal