Duurzame begrafenis

Eerder schreef ik hoe duurzaam mijn oma met eten omging en welke impact dat nog steeds op mij heeft bij eten weggooien. Ook met vakanties was ze heel duurzaam: haar ‘plaatsje’ – een betonnen vloertje in haar tuin, overdekt met witte horizontale lakens aan de waslijn tegen de brandende zon – droeg bij aan haar ultieme vakantiegevoel. Haar luie tuinstoel heeft ze er nooit versleten. En als ze al eens wegging, dan bleef het binnen onze landsgrenzen: de verste vakantie van mijn oma was naar Dishoeck in Zeeland. Samen met haar vier kleinkinderen en mijn vader en moeder zat ze opgepropt tussen koffers en tassen in de auto. Een duurzamer vakantiereisje kun je bijna niet bedenken.

Mijn oma was de energiezuinige meter zelf

Oma is al jaren dood en met weemoed denk ik soms aan haar terug. Ze zou een mooi boegbeeld zijn geweest voor veel duurzame acties van nu. Ze ging heel zero waste naar de melkboer, slager en kruidenier. Zij was de energiezuinige meter zelf. Je gaf haar een tekening met haar verjaardag, omdat ze in haar spaarzaam ingerichte kamer ‘alles al had’.

Daarom zou ze zeker zijn genoemd in een artikel met duurzame tips van een uitvaartmaatschappij dat ik op Facebook las. Als ze had geweten hoe ze haar uitvaart had kunnen verduurzamen zou ze haar kleinkind hebben gevraagd om op www.circlestone.nl een circulaire grafsteen uit te zoeken. Ze zou haar nabestaanden hebben gevraagd om een bloem uit te zoeken uit een naburige pluktuin voor op haar sobere, niet-beklede en niet-gelakte kist. Een rouwkaart per mail. Ik leef niet even duurzaam en zuinig als mijn oma, maar ik heb altijd nog een laatste kans: een duurzame begrafenis!

Marie-José de Zeeuw
KlimaatneutraalIJsselstein.nl