Een serieuze column

Vrienden beweren dat ik goed met vrouwen kan omgaan. Ik betwijfel dat, maar als dat écht zo is komt dat waarschijnlijk doordat ik vrouwen áltijd serieus neem onder het motto: ‘Je kunt een vrouw beter honderd keer te vaak serieus nemen dan één keer te weinig’. Mannen hoef je niet zo serieus te nemen; dat doen ze zelf al meer dan genoeg.

Dat geldt ook voor sommige beroepsgroepen: politici, strafrechtadvocaten, cabaretiers en... columnisten, voor zover je die een beroepsgroep kunt noemen.

Kritische reacties print ik allemaal uit en lijst ik in

Nu ben ik maar een amateurcolumnist. Youp van ‘t Hek staat voor mij op eenzame hoogte. Ik ben nooit dichter bij hem gekomen dan een leuk gesprek met zijn echtgenote Debby Petter. Youps vileine columns hebben de NRC veel abonnees gekost, maar ook opgeleverd. Ik vraag me soms af of mijn columns niet te braaf zijn. Ik krijg vaak complimenten van lezers, maar volgens mij heeft nog niemand door mijn columns zijn abonnement op Zenderstreeknieuws opgezegd, ook al is dat lastig met een huis-aan-huisblad. In twee jaren columns schrijven heb ik maar enkele kritische reacties gehad, en die heb ik allemaal uitgeprint en ingelijst. Onlangs pleitte ik voor krachtig ingrijpen in de IJsselsteinse politiek door Koningin Máxima, met verwijzing naar haar vaders relatie met de Argentijnse junta. Ik hield rekening met ongenoegen over dit ironisch bedoelde pleidooi vanuit Oranjegezinde kringen, maar in plaats daarvan kreeg ik van een briefschrijver met vermoedelijk republikeinse opvattingen het verwijt dat ik met mijn toejuichen van de bloedige Argentijnse dictatuur de talloze juntaslachtoffers en de voor rechtvaardigheid demonstrerende ‘Dwaze Moeders’ schoffeerde. Kennelijk is mijn overduidelijke ironie toch niet door iedereen opgemerkt. Zo zie je maar: je moet columnisten niet te serieus nemen.

Rinus Verweij