Pas op voor babbels aan de deur

Babbeltrucs aan de deur. Veel mensen hebben er last van. Een opdringerige verkoper, die achteraf helemaal niet van de energiemaatschappij blijkt te zijn. Een vriendelijke mevrouw van de thuiszorg, die wel erg veel belangstelling heeft voor de sieraden om de hals van de bewoonster.

IJSSELSTEIN - Zenderstreeknieuws benaderde een aantal willekeurig gekozen inwoners van IJsselstein met de vraag of zij wel eens last hebben van ongewenst bezoek. Ouderenbond ANBO waarschuwt: nu de dagen steeds korter worden, kun je ‘s eind van de middag en begin van de avond al niet meer goed zien wie er voor de deur staat. Doe nooit zomaar open en controleer altijd de persoon door naar zijn of haar legitimatie te vragen. Ook de politie doet regelmatig dergelijke waarschuwingen uitgaan.
Mevrouw R. van Beek heeft gelukkig nooit vervelende ervaringen gehad met mensen aan de deur. ‘’Als ik ‘s avonds alleen thuis ben, doe ik niet altijd open. Het ligt er ook aan hoe laat er aangebeld wordt. Ik kijk wel altijd wie er voor de deur staat. Collectanten ken ik meestal wel, vaak zijn het bekende gezichten uit de buurt dus dat is wel vertrouwd.’’ Hoe weet mevrouw Van Beek dat de verslaggever van Zenderstreek niets kwaads in de zin heeft? ‘’Ik ga uit van goed vertrouwen.’’
Mevrouw Bakker doet ‘s avonds niet open, maar voor collectanten maakt ze meestal een uitzondering. ‘’En als er overdag iemand aanbelt, zou ik eigenlijk om een legitimatie moeten vragen maar daar komt het bijna nooit van. Je wilt ook niet te wantrouwig zijn.’’
Mevrouw J.A.J. van Groeningen-van den Berg heeft gelukkig evenmin nare ervaringen met babbeltrucs. ‘’Nu komen ze bij mij ook niet zomaar binnen, want ik zit twee hoog en ik kan altijd zien wie er aanbelt. Als het me echt niet aanstaat, laat ik niemand binnen. Iedereen die bij mij naar binnen wil, moet altijd eerst beneden aanbellen.’’

Autopech?

Anne Jansen is een eindje in de zeventig en valt dus in de doelgroep als het gaat om de waarschuwing van de ANBO. ‘’Een tijdje geleden belde er ‘s avonds een man aan met autopech’’, ‘vertelt de IJsselsteinse. ‘’Hij moest weggesleept worden. Wij zeiden aan de deur dat we hem niet konden helpen, maar later kwam hij terug en bonkte op de deur. Dat verhoogde onze hartslag wel even;... Het licht was namelijk al uit en we lagen al in bed. We hebben niet meer open gedaan. We hadden overigens geen auto op dat moment , dus we konden hem niet aanslepen. Maar vervelend was het wel, achteraf gezien. Misschien was het wel vertrouwd, misschien ook niet.’’
Dat is het vervelende. ‘’Je gaat uit van goed vertrouwen, maar in de praktijk zijn sommige situaties lastig te beoordelen.’’ Sinds dat voorval met die man hebben ze in elk geval een haakje op de deur gezet. ‘’Daardoor voelen we ons toch wat veiliger.’’