Hekserij

Ik schrijf graag over geschiedenis. Met enige schroom, want je moet wel weten waar het over gaat. Er staan vaak historische missers in publicaties. 

Schrijvers die nog altijd braaf napraten dat Oswald in 1963 president Kennedy doodschoot. Of een stukjesschrijver die het hoofdkwartier van Wellington in Waterloo bezocht en beweerde dat de Engelse bevelhebber zich daar in 1815 ook tijdens de slag schuil hield, op veilige afstand van het slagveld. Met enig huiswerk had hij geweten dat Wellington zich midden in het hevigste krijgsgewoel bevond.

Heksenjacht op veroorzaker van coronapandemie

Zo las ik eens over de Heksenwaag van Oudewater dat de inwoners van Oudewater ‘tegenwoordig gelukkig minder bijgelovig zijn’. Onzin! Oudewater was een baken van hoop in tijden van godsdienstwaanzin. Tot amper vier eeuwen geleden waren vrouwen makkelijke slachtoffers van fanatici die in rampspoed, zoals een epidemie, de “Wrake Gods” zagen en verbeten op jacht gingen naar de veroorzaaksters van ’s Heeren gramschap. Die zondebokken waren ‘heksen’, die door foltering meestal snel tot bekentenissen kwamen. Wie een heks verklikte kreeg een deel van haar vermogen als beloning. Toevallig waren heksen vaak rijke weduwen… Heksen, zo dacht men, wogen naar verhouding te weinig. In Oudewater werd vakkundig gewogen en het weegcertificaat was levensreddend voor vrouwen die van hekserij werden beschuldigd. Nog steeds kun je daar gewogen worden en een certificaat meekrijgen. Een topattractie, hoewel tijdelijk gesloten. In onze waag aan de Benschopperstraat zouden we dat na de coronacrisis ook moeten doen. Helaas laten veiligheidsvoorschriften hier alleen het wegen van goederen toe. Jammer, zeker nu er tóch weer domme godsdienstfanaten zijn die de corona-uitbraak als Gods straf beschouwen.