Toen en nu

Coronamaatregelen en de herdenking van 75 jaar vrijheid worden regelmatig met elkaar vergeleken. Vaak worden die vergelijkingen uit hun verband gerukt en misbruikt. Toch bevordert de coronacrisis gedrag dat aan de bezetting herinnert.

 Opoffering en egoïsme, daadkracht en aarzeling, moed en lafheid; allemaal waarneembaar. Zo werd een theedrinkende familie in eigen tuin door een overijverige boa getrakteerd op een draconische boete inclusief strafblad; verklikt door de buren, net als onderduikers in de oorlog. Iets soortgelijks overkwam een vierpersoonsgezinnetje dat in een park een gebakje zat te eten. Één persoon te veel, dus een samenscholing. Zestienhonderd euro armer; krankzinnig! Regels zijn er voor mensen en niet omgekeerd.

Verklikt door de buren: het lijkt wel oorlogstijd ‘40-’45

Een boa moet intelligent en empathisch optreden, zéker in de coronaregel- en boetechaos. Maar je ziet veel handhavers voor mogelijke agressie wegvluchten, intussen bikkelharde dienstklopperij richtend op makkelijke slachtoffers. Oké, boa’s hebben onvoldoende bevoegdheden en bewapening. Vorige week werd er nog een boa gemolesteerd door strandtuig. Maar toch: het is makkelijker een gezinnetje aan te pakken dan de decibelterreur van motorrecreanten. Daarover gesproken: onlangs kwam een meneer van de branchevereniging van motordealers in het nieuws, die maar al te graag de coronacrisis wilde aanwenden ten bate van motoren. De eisen voor het motorrijexamen moeten volgens meneer ingrijpend versoepeld worden, want meer motorrijden ontlast het openbaar vervoer, vermindert files en motoren worden steeds milieuvriendelijker. Ja hoor, hij zou eens wat anders beweren. Ik zou zeggen: ga zondag wandelen of fietsen op de Lekdijk. Dan hoor je de milieuvriendelijkheid al op kilometers afstand.

Rinus Verweij