Verwarring alom

Nog niet zo lang geleden hadden we de, voor ons allemaal, zeer ingrijpende intellectuele lockdown. Duidelijke regels. Veel zaken mochten gewoon niet. 

Thuisblijven, Geen feestjes. Geen sociale contacten. Geen bezoek, of het nu was voor het langverwachte bezoek aan een pasgeboren kleinkind of een gezellig kopje thee bij moeders in het verzorgingstehuis, het mocht gewoon niet meer. Een kraambezoek werd een raambezoek. Schrijnend om te zien en de heftige verhalen er over te horen. Een heleboel normale dingen konden gewoonweg niet. Niet leuk, maar wel duidelijk. De leefregels in ons landje waren glashelder. Maar nu de strenge lockdown is opgeheven is de verwarring soms groot.

Ik weet het soms niet meer

Veel keuzes moet je zelf maar maken. En overal gelden soms weer andere regels. Ga ik weer op bezoek bij vrienden? Mogen de kleinkinderen weer komen? Mag er in sommige gevallen een knuffel worden gegeven? En met wie wel en met wie niet? Op straat en in de winkel wordt iedereen steeds losser. Gezellig bij elkaar zitten kan en mag. Maar waar liggen veilige grenzen? Hanteren we de 1,5 meter dan nog strikt? Eigen verantwoordelijkheid noemen ze dat. Eerlijk gezegd vind ik dat een lastige. Want dan gaan er zoveel meer dingen weer meespelen. Ben je het eens met de regels?
De vele meningen vliegen je om de oren. Zie je het gevaar van besmetting nog wel en is dat er überhaupt wel? Of niet? De cijfers zijn bij lange na niet zo ernstig als in het begin van de crisis. En dat de geleerden en de onderzoekers maar blijven zoeken naar het goede antwoord of een mondkapje wel zo zinnig is maakt het er voor mij niet beter op. Soms denk ik echt; ik weet het niet meer!

Zoveel meningen, zoveel gepraat, zoveel informatie, zoveel experts die hun kijk erop geven. Met alle respect, ik hoop er natuurlijk het beste van.

Margreet Nagtegaal