Cultuurpolitie (2)

De meneer achter het bureau, van wie ik alleen het silhouet kan zien, zei lange tijd helemaal niets. “Ik wil eerst een advocaat”, zei ik met gespeeld zelfvertrouwen. “Dat kan alleen als u officieel in staat van beschuldiging bent gesteld, maar daar is vooralsnog geen sprake van”, antwoordde de bureau-meneer op rustige toon. Hij schoof een kop koffie in mijn richting. “We hebben alle tijd, meneer Verweij. Beschouw dit maar als een oriënterend gesprek. Wij van de Cultuurpolitie waken over de inclusiviteit van onze samenleving en bestrijden de racistische bedreigingen daarvan. Vandaar ook de bibliotheekzuivering die nu wordt uitgevoerd.”

Er is een uitweg: ik kan informant worden...

Hij vervolgt: “Wij weten dat u bent geabonneerd op de Telegraaf, wat op zich al heel bedenkelijk is. En wij volgen ook al geruime tijd uw reactionaire columns en Facebookberichten. U bewondert de racistische Engelse massamoordenaar Churchill en verdedigt de gewelddadige koloniale uitbuiting van voormalig Nederlands-Indië. U ridiculiseert de Black Lives Matter-beweging. En u heeft foto’s online gezet waarop u bent verkleed als Sinterklaas, nota bene in gezelschap van zwárte Pieten! Genoeg redenen om u voor lange tijd hier op te sluiten. Maar er is een uitweg. Net als degene die onze aandacht op u heeft gevestigd kunt u als informant voor ons gaan werken en ons op het spoor zetten van racistische en xenofobe personen en meningen. Geen moeilijke keus denk ik.” Het klamme zweet breekt me uit. Ik wil iets zeggen, maar kan geen woord uitbrengen... Dan schrik ik wakker. Gelukkig, het was een boze droom. Stel je voor; bibliotheekzuivering! We leven toch niet in Turkije? Ik ga direct naar de bibliotheek om ouderwetse boeken met sinterklaasliedjes en afbeeldingen van echte zwarte pieten te lenen…

de ijsselsteinse column | rinus verweij