Lichtpuntjes

We zijn aan de laatste weken van dit jaar gekomen. Een jaar waarin een heel nieuw fenomeen zich aankondigde. En nieuwe woorden werden toegevoegd aan onze Nederlandse taal. Intelligente Lockdown, coronaproof, mondkapjesplicht, teststraten, looprichting en noem ze maar op. Een jaar waarin de wereld door elkaar werd geschud. Een jaar waarin jij en ik door elkaar werden geschud. Het raakte iedereen. Misschien de één wat meer dan de ander, maar niets was meer hetzelfde. Een jubileum of mijlpaal werd sober of niet gevierd. Voortdurend afstand houden en op je hoede zijn. Aanraken en knuffelen kwamen in het verboden-boekje terecht.

Regels zijn regels; het moest gewoon

Je mocht blij zijn als je kleine kinderen of kleinkinderen had. Dan kon er nog wat geknuffeld worden. Sommige families zagen elkaar nauwelijks meer. Thuisblijven was en is nog steeds het magische overlevingswoord. Ook voor de kerst. Hoe gaan we dat in vredesnaam doen? Het feest van Vrede op Aarde vieren? Misschien komt het kerstverhaal nu wel dichterbij. Jozef en Maria leefden in een tijd waarin de keizer had bepaald dat ze op reis moesten. Regels zijn regels. Het moest gewoon. Zij mochten niet thuisblijven, hoe graag ze dat ook wilden. Zo kwam het dat Gods zoon in een kribbe lag, een voederbak voor de dieren. De engelen zongen wel: ‘In mensen een welbehagen’. Verder merkten ze er weinig van. Het was een zware en donkere tijd. Net als nu. Ook al was het een hoogtepunt in de geschiedenis van de mensheid en wordt het in de hele wereld gevierd. Maar het was pikkedonker, op enkele lichtpuntjes na. Dat is dan ook mijn wens voor een ieder die dit leest. Dat er voor iedereen de komende kerstdagen bijzondere lichtjes mogen schijnen. Zodat we hoop houden. Hele goede kerstdagen!

column | margreet nagtegaal