Nieuw wijkgericht werken is splijtzwam

Jarenlang is door de gemeente geëvalueerd en gepraat over nieuw wijkgericht werken. Even lang gaven vier bewonersgroepen met verve hun input. Nu ligt er een nieuw concept, waarin de bewonersgroepen zich niet gehoord voelen en waarmee voor twee groepen de maat vol is: zij stoppen.

IJSSELSTEIN - De Vereniging Edelstenenwijk blijft bestaan, maar de daarin opgenomen bewonersgroep IJsselveld-West stopt. Ook de bewonersgroep IJsselveld-Oost trekt op 31 december om 18.00 uur de stekker eruit. De bewonersgroepen Achterveld-Groenvliet en Europa-Oranje kijken het - met minder leden - nog even aan. Reden van alle ontwikkelingen: het nieuwe wijkgericht van de gemeente met ingang van 2021.

Ploeteren
Het wijkgericht werken werd in 1997 gestart om gemeente en inwoners dichter bij elkaar te brengen. Dit verliep tot 2008, met verantwoordelijke medewerkers binnen de gemeente, voorspoedig. In 2012 was de tevredenheid verdwenen door de uitbesteding van wijkgericht werken aan welzijnsorganisatie Pulse, die - met steun van de toenmalige wethouder - op eigen wijze omging met de bewonersgroepen, wat de verhoudingen niet ten goede kwam. Toch bleven de bewonersgroepen ploeteren voor hun wijken, met als motto: ‘Wij wonen in de wijk en wij kennen de wijk als geen ander en tot in alle hoeken.’

Uitgepraat
Het nieuwe wijkgericht werken leidde tot frustratie en boosheid tijdens de laatste gezamenlijke bijeenkomst van de bewonersgroepen. ‘De gemeente is onbetrouwbaar’; ‘Ik ben uitgepraat met ze’; ‘We worden uitgesloten’; ‘Participatie is een vinkje in een ambtelijke notitie’ en: ‘De klad kwam erin door tegenwerking’. Het zegt volgens de groepen alles over hoe de gemeente omgaat met haar inwoners. “Ze willen nu elke inwoner betrekken, maar ze zijn elitair bezig, omdat veel mensen de ambtelijke stukken niet lezen of begrijpen.” Vragen zijn er ook over het door de gemeente in te stellen bewoners-adviesplatform: “Wie worden daarin vertegenwoordigd? En hoe kunnen die leden samen beslissen over activiteiten in een specifieke wijk of alle wijken?”

Strijdbaar
Wat rest is strijdbaarheid. Niet op willen geven - omdat wijkbewoners hun bewonersgroep weten te vinden voor activiteiten, advies en informatie - tegenover vermoeidheid na tientallen jaren inzet: ‘Stoppen doet pijn! Maar het ontbreekt de gemeente aan het besef dat zij er voor de inwoners zitten en niet andersom’; ‘Loslaten is moeilijk, maar zó doorgaan is nóg moeilijker.’ De twee bewonersgroepen die doorgaan stellen de gemeente wel voorwaarden, onder andere over het wijkbudget dat van Pulse overgeheveld wordt naar de gemeente in plaats naar de bewonersgroepen. “Onder voorwaarden houden we de deur voor overleg op een kier en willen we het misschien nog een jaar aankijken voor we beslissen of we stoppen.”