Snoozen

Mijn linkse vriendin gaat mij tot de Kamerverkiezingen voorlopig ‘snoozen’. Eerlijk gezegd vond ik dat eerst wel snoezig klinken; ik dacht argeloos bij snoozen aan langzaam wegdromen in een groot warm bed, met de wekkerradio én Femke langdurig in de slaapstand. Maar inmiddels weet ik dat snoozen betekent dat je iemands Facebookberichten tijdelijk blokkeert zonder hem helemaal te ontvrienden. Fem vindt mijn berichten, inclusief mijn IJsselsteinse columns die ik wekelijks op Facebook zet, te reactionair (seventiesjargon voor ‘rechts’). Ja, Femke is nog een échte pacifist van de oude stempel. Wijlen Fred van der Spek zou trots op haar zijn geweest.

Snoozen is in ieder geval aardiger dan ontvrienden

Zij ziet winkels plunderen liefst als een volksprotest tegen ongelijkheid. Nu zijn we het niet áltijd oneens hoor. Zelfs niet bij de recente rellen, waarvoor Utrecht en IJsselstein gelukkig gespaard zijn gebleven. Volgens mij moet de politie tegenover stenengooiers, zoals vorige maand in Eindhoven, geen kwetsbare dieren als paarden inzetten. Dát is Femke met me eens. Ik vind dat in plaats van paarden tegenover straatkeien en zwaar vuurwerk in het uiterste geval rubber kogels gebruikt mogen worden. Dáármee is ze het gloeiend óneens. Femke vindt dat reljeugd gehóórd moet worden. Dat vind ik ook: het liefst kermend tijdens een welverdiend pak slaag. Pijnlijk onderwerp. En dan zwijg ik wijselijk over windmolens, criminaliteit, immigratie, uitkeringsfraude, racisme, Gouden Piet en de Zwarte Koets en nog een zestigtal andere taboes. Kortom: ik word voorlopig dus gesnoest, of gesnoozed. Ach, snoozen is in elk geval aardiger dan ontvrienden of een keiharde tegenaanval op Facebook. Ik kan alleen niet beloven dat ik na de Kamerverkiezingen minder reactionair zal worden. Ik ben niet altijd snoezig...

de ijsselsteinse column | rinus verweij