Vinextsunami

Soms ben ik blij dat ik in mijn studententijd schermles heb gehad. Wees gerust; dit heeft niets te maken met die enge studentenclubs in het vooroorlogse Duitsland, waar je pas meetelde als je een paar fikse littekens in je gezicht had opgelopen bij een sabelduel. Zó reactionair ben ik nu ook weer niet. 

Maar mijn schermvaardigheid bleek vorige maand reddend toen Femke mij te lijf wilde met een opgerolde Zenderstreeknieuws. Nu is het met de huidige omvang van ons weekblad lastig om iemand daarmee te verwonden; de weekendeditie van Telegraaf of NRC biedt in dat opzicht meer mogelijkheden, maar dat terzijde.

Mijn column ‘Heilige huisjes’ wekte woede op

Femke kwam dus dreigend op mij af en haalde uit met mijn geliefde weekblad. Geholpen door mijn schermervaring wist ik de aanval te pareren met een flitsende armbeweging, waarna ik mijn aanvalster met een schijnbeweging uit haar evenwicht bracht en vervolgens in een houdgreep nam. Dan is het toch handig dat ik een zwaargewicht ben; ze voelde direct dat tegenstribbelen zinloos was. Maar ik bleef waakzaam; ze kon nog altijd bijten en haar ogen spuwden nog steeds vuur. Wat bleek? Mijn column ‘Heilige Huisjes’ had haar woede gewekt, waarbij vermeld moet worden dat ze vanuit haar studie bovengemiddeld geïnteresseerd is in stedenbouw. “Vinextsunami!”, brieste ze schuimbekkend, alsof het een scheldwoord betrof. “Je weet niet eens wat vinex betekent!” Ik liet haar voorzichtig los en trok mijn tactregisters open. “Iets met Vierde Nota Ruimtelijke Ordening?”, probeerde ik welwillend. “Dat heb je achteraf opgezocht gladjanus. Je bent net zo erg als Mark Rutte!”, was haar schampere reactie. Ik zal haar binnenkort wel eens uitleggen dat het oorspronkelijke begrip vinex geleidelijk synoniem is geworden voor grootschalige nieuwbouw. Als ze afgekoeld is.

de ijsselsteinse column | rinus verweij