Berthe van IJsselstein: powervrouw én dichteres van de lente
Algemeen
111
keer gelezen
Onaantastbaar staat ze op haar sokkel bij de Kasteeltoren, Berthe van IJsselstein. Ze is wat stilletjes de laatste tijd. Wij missen haar rake en poëtische analyses over de IJsselsteinse samenleving. Zenderstreeknieuws nam poolshoogte en wist een bespiegeling aan haar te ontfutselen.
IJsselstein - In het voorjaar van 2018 verruilde ze haar vertrouwde plek onder de kastanje in het Kronenburgplantsoen voor een plaatsje binnen de hekken van het vernieuwde kasteelterrein. Ze was -op z’n zachts gezegd- niet blij met deze gedwongen verhuizing. Via haar Facebookpagina heeft ze hier vele malen haar ongenoegen over geuit. Haar roemruchte onverzettelijkheid werd zwaar op de proef gesteld. Geboren rond 1254, heeft zij vele stormen doorstaan. Daar staat ze nu, minzaam en mysterieus glimlachend als een eigentijdse Mona Lisa. Waar denkt ze aan? Spookt de belegering van het ooit zo belangrijke Kasteel IJsselstein nog vaak door haar gedachten? Mist ze haar Gijsbrecht? Onder het genot van een glaasje kastanjelikeur vernemen wij dat ze vooral geniet van de zon en de vogels. Want één ding is zeker. Het wordt altijd weer lente. En daarover ontsproot een speciaal voor Zenderstreeknieuws geschreven gedicht aan haar geest.
Voorjaar
Duizend spreeuwen dansen,
slieren tekens in hun vlucht.
Eén, de mijne, purper en groen, gespikkeld,
trilt staccato, breekt de lucht.
Twee futen duiken,
voeren visjes, hebben sjans.
Zeven pulletjes achter moeder,
ontspringen zij dit jaar de dans?
Op de basiliek, hoog op de poten
kleplopen de ooievaren.
Drie meisjes in het park
wiegen heupen, zwaaien haren.
Een oude dame ziet het al en lacht.
Vijf jongens roepen net wat harder dan gedacht.
Ik zie tien narcissen op hun rug.
Zij staren in de gracht.
Ik vermoed een spiegeling.
Ervaar de zachte kracht.
Dit is mijn stad,
Alles is één en helemaal woke.
Als u een lentedansje doet,
dan doe ik het ook.
Berthe van IJsselstein,
21 maart 2021