Reversibel 2

Onlangs beloofde ik terug te komen op de sneltramproblemen. Ik denk aan de talloze IJsselsteiners die de pech hebben dat ze in de buurt van de tramlijn wonen, en dagelijks worden opgeschrikt door het snerpende booggeluid. Kennelijk een onoplosbaar probleem, dus niet reversibel. Het gepiep zou volgens de verantwoordelijke provincieambtenaren met stijgende temperaturen en de inzet van smeerwagentjes spoedig verholpen zijn. Dat loopt vast gesmeerd! Zó gepiept hoor! Ach ja... Goed, ze doen in ieder geval hun best.

De nieuwe trams worden vast niet teruggestuurd

Maar we moeten vrezen dat ook de aanschaf van die Spaanse pieptrams niet reversibel is. Zelfs als ze bij de provincie de bonnetjes hebben bewaard en de garantietermijn nog niet is verstreken, lijkt het onwaarschijnlijk dat ze die dingen terug gaan sturen. Grote overheidsprojecten verlopen namelijk meestal volgens het pennywise, poundfoolish-principe. Denk maar aan die mondkapjesmiljonairs, en de dertig mille belastinggeld voor élk - écht of fake - toeslagenslachtoffer.
Ik ben wél benieuwd welke Spanjaard rijk is geworden met deze trams. Die slimmerik hoor je vast niet piepen. Maar ik maak me intussen wel meer zorgen over Femke. Natuurlijk is het leuk dat ze vaker komt logeren om het tramlawaai in haar woning naast de tramlijn te ontvluchten, maar ze leest nu een boek over een verzetsgroep die tijdens de bezetting spoorlijnen opblies, terwijl ik haar nooit op zulke historische interesses heb kunnen betrappen. En onlangs liep ze te sjouwen met bielzen en grote stukken steen. Ze verzekerde mij ongevraagd nét iets te nadrukkelijk dat ze die niet op de rails ging leggen. De bielzen waren voor haar voortuin, en de stukken steen voor haar beeldhouwhobby. Ik hou haar tóch maar in de gaten...

DE IJSSELSTEINSE COLUMN | RINUS VERWEIJ