Vrolijk verval
Algemeen
195
keer gelezen
Ik ben in mijn 70ste levensjaar en realiseer me steeds vaker dat ik niet alleen ouder word maar het ook al ben. Toen ik recent ‘t Bakkershuis in Montfoort officieel mocht openen, wat ik trouwens een grote eer vond, dacht ik weer aan vragen die deze levensfase met zich mee brengen: hoe lang kan ik blijven doen wat ik wil, heb ik zicht op hoe ik verander, wat heb ik nodig om het goed te houden, blijf ik aangenaam gezelschap, hoe lang woon ik hier nog en hoe gaat mijn einde eruit zien?
‘Ouder worden’ is een werkwoord. Natuurlijk overkomt het je, als je mazzel hebt, maar als je het goed wilt houden moet je aan de slag. Waardeer wie je bent en geniet van wat je kunt. Investeer in relaties met familie en vrienden. Zorg goed voor jezelf en aanvaard de zorg van een ander. Koester je eigen wijsheid en deel je ervaringen met anderen. Help waar je kunt en neem op tijd wat gas terug. Oh en een hondje erbij scheelt ook. Dan moet je er regelmatig uit en je ontmoet nog eens iemand!
Ik kijk uit naar wat komt en hoop dat het me lukt om, ondanks het feit dat ik nu alleenstaand ben, mensen om me heen te hebben die me scherp houden en laten meedoen. Die me op tijd waarschuwen om iets te laten of juist te ondernemen. Die me laten lachen en die me nodig hebben. En ik hoop, net als Hedy d’Ancona, dat ik ben begonnen aan een vrolijk verval (Vrolijk Verval, Hedy d’Ancona, Nijgh&VanDitmar 2021).
Yolan Koster
Wethouder Montfoort