Bevers vestigen zich in de Lopikerwaard
Algemeen
2.047
keer gelezen
LOPIK • Het is ideaal wonen in de Lopikerwaard voor mens en dier. Langs de Lek ligt in de uiterwaarden een prachtige beverburcht, onderdak van een beverfamilie.
Via een ongemakkelijke oversteek en een nauwelijks begaanbaar pad is de onopvallende verblijfplaats aan de boorden van de Lek bereikbaar. De meeste wandelaars zullen dit glibberige weggetje links laten liggen, maar voor Lopikenaar Sjors van Vliet zijn onbegaanbare paden geen probleem. Hij probeert al weken een glimp op te vangen van de bevers. ‘’In coronatijd heb ik het wandelen opgepakt. Elke dag waardeer ik de natuur steeds meer.”
Het is niet verwonderlijk, dat de bevers op een steenworp afstand van de Lekdijk een burcht bouwden. Aan rivieren die te breed zijn voor een dam bouwen ze een onderkomen in de oever met minstens twee of meer ingangen. Overdag rusten zij; ‘s nachts gaan ze op zoek naar voedsel en werken aan hun burcht. Het verblijf dat Van Vliet ontdekte, is twee meter lang en twee meter breed. Het dak is verstevigd met dikke takken, waarvan er voldoende in de nabije omgeving staan. Daarboven ligt een dikke kleilaag. De bevers wanen zich hier veilig, want bij onraad zijn er verschillende ‘nooduitgangen’. Vanaf veertig meter is de burcht te zien. ‘’Ik laat de bevers zoveel mogelijk met rust, want ze zijn beschermd”, vervolgt Van Vliet. ‘’Er zijn ook beverburchten bekend in de Alblasserwaard en Krimpenerwaard. Prachtig dat er nu ook een in de Lopikerwaard zit.”
Bevers zijn door toedoen van de mens lange tijd uitgestorven geweest in Nederland. Vanaf 1988 zette Staatsbosbeheer er 42 uit in de Biesbosch. Inmiddels gaat het goed met de populatie. In de Lopikse uiterwaarden komen ze aan hun trekken. Hun menu bestaat uit oeverplanten, riet, twijgen, bladeren en boomschors. Elke bever knaagt per jaar twee tot driehonderd dunne stammen door. ‘’Ik hoop de bevers een keer te zien”, merkt de Lopikenaar nog op. ‘’Je kunt kilometers lang door de uiterwaarden langs de Lek lopen. Ik hoop voor meer verrassingen komen te staan.”
Wim Kroone