Bewogen jaar

2018 was een bewogen jaar. Ik had de eer het schitterende logo van de Blokker op mijn borst dragen. Verkopen en rondlopen, af en toe wat recht zetten.

Begin februari trok in wederom naar Duitsland voor een voetbalwedstrijd, ditmaal in Gladbach, bij de plaatselijke Borussia. Een ijskoude, gure avond, met uiteindelijk een nipte nederlaag voor de thuisploeg. Het was ook het jaar van snuffelstages, zoals dat heet, bij het Parool en het Klokhuis. Twee uiteenlopende facetten van de brede takken van journalistiek en media heb ik met eigen ogen mogen ervaren. Het was ook een jaar voor weer niks voor mijn club. FC Utrecht verloor de finale van de play-offs, na knap vierde te zijn geworden, van Vitesse. Een seizoen lang alles gegeven en het op het moment suprême laten liggen.

Ik kijk met veel dankbaarheid terug

Maar ook was het een jaar van weer een jaar VWO overleven, want dat is het, beste mensen. En niet met de hakken over de sloot, maar gewoon met een prima lijst naar het examenjaar. En nu zit ik hier, in de beruchte zesde klas. De muziekavond, het pws, een nieuwe bijbaan, een nieuwe studie, slagen en een eventuele reis naar Liverpool. Het ligt allemaal in het verschiet, in 2019. Ik kijk met veel dankbaarheid terug op 2018. Ik was gezond, deed mijn best op school en ik deed waar ik veel van houd; veel voetbal kijken. 2019 wordt een uitdaging op zich, maar ik hoop toch in mei of juni de befaamde rood wit blauwe vlag te laten wapperen. Uiteindelijk om met dat certificaat te doen wat mijn ultieme wens is, journalist worden. Mijn voornemens zijn om geen uitdaging uit de weg te gaan en voor alles met een honderd procent inzet te gaan. Ook wil ik een steunpilaar zijn, voor zowel mijn vrienden als lieve familie. Lieve lezers, het gaat u goed en ik wens u het beste voor 2019.

Bram Wijnholt