Goede voornemens

Aftellen; nog even en we leven in de jaren ‘20. Onwillekeurig krijg ik bij de jaren ‘20 romantische associaties met films van Laurel en Hardy, decadente dames in ongetailleerde jurken met parelkettingen en sigarettenpijpjes die in een luxueus art-deco boudoir met omfloerste blik op een chaise longue loom liggen uit te rusten van het charleston dansen, luisterend naar meeslepende liederen als ‘Mensch, durf te leven!’ van de tragisch - door een crime passionel - om het leven gekomen Louis Pisuisse.

Het is verleidelijk goede voornemens te koesteren

Ik denk aan de stem van koningin Wilhelmina op de Philipsbuisradio. En de KLM die zonder Franse bemoeienis met eenmotorige Fokkervliegtuigen lijndiensten onderhield op Batavia. Het zal de leeftijd wel zijn. Hoewel: ik ben van bouwjaar 1955 en ken de jaren ‘20 alleen van horen zeggen. En zo romantisch waren de jaren ‘20 van de vorige eeuw trouwens niet; met het broeierige politieke klimaat in landen als Italië en Duitsland. Daarbij vergeleken zijn huidige politieke bewegingen als Pegida en Front National onschuldige padvindersclubs, waarbij moet worden opgemerkt dat over het onschuldige karakter van de padvinderij soms verschillend wordt gedacht. Hoe dan ook, er komen nu heel andere jaren ‘20 aan. Een nieuw jaar, een nieuwe tijd. Het is verleidelijk om dan ook goede voornemens te koesteren. Ik doe daar niet aan mee, wetend dat de weg naar rampspoed meestal met goede voornemens is geplaveid. Een studievriend van mij had zich ooit voorgenomen om minder te gaan drinken. Dat is aardig gelukt. Van twee liter bier naar een halve liter whisky per dag is een kwantitatieve reductie van maar liefst 75 procent! Mijn enige goede voornemen is: columns blijven schrijven voor Zenderstreeknieuws.

Gelukkig Nieuwjaar!

Rinus Verweij