Global warming
Algemeen
113
keer gelezen
Toen er nog winters bestonden ging ik graag schaatsen in de Lopikerwaard. Vanaf Benschop via Polsbroek naar Haastrecht en terug. Ik ben nog altijd rijdend lid van de Friesche Elf Steden, maar gezien mijn leeftijd en weinige schaatskilometers moet ik misschien niet-rijdend lid worden. Die overstap heeft echter weinig zin bij de groeiende onwaarschijnlijkheid van een Elfstedentocht. Global warming hè? Vroeger zou ik bij global warming gedacht hebben aan het wereldwijd propageren van meer liefde voor elkaar. En dié global warming is steeds harder nodig.
Het smelten van de ijskap is al duizenden jaren gaande
Maar het is vooral de thermische opwarming van de aarde die velen zorg baart, althans: in welvarende landen die zich de luxe van klimaatzorgen kunnen permitteren. In de arme landen van Azië en Afrika, waar de groeiende overbevolking een tikkende tijdbom is, moeten de schoorstenen roken. Letterlijk. Daar zullen ze nog nooit gehoord hebben van de onlangs tot Persoon-Van-Het-Jaar verkozen Zweedse klimaatactiviste en spijbelaarster Greta Thunberg. Bij die lichtelijk hysterische ‘How dare you?’-dramaprinses moet ik onwillekeurig denken aan een ander beroemd Zweeds meisje met vlechten dat ook altijd spijbelde. Ik vraag me dan ook af of Greta op een wit paard met zwarte stippen naar die klimaatconferenties galoppeert, terwijl haar aapje op haar schouder zich aan haar vlechtjes vastklemt. Zonder de klimaatzorgen te bagatelliseren constateer ik dat het smelten van de ijskap al duizenden jaren gaande is. Bij de voorlaatste ijstijd, 120.000 jaar geleden, lag de ijskap bij de Utrechtse heuvelrug, en 21.000 jaar geleden tijdens de laatste ijstijd kwam de temperatuur in onze streken nooit boven het vriespunt. Jammer dat die elf Friese steden toen nog niet bestonden. Kortom, zorg is terecht, maar hysterie werkt averechts; zie de boerenprotesten.
Rinus Verweij